Μαρία Παναγοπούλου: «Ο Κώστας ταλαιπωρήθηκε πολύ - Θα συναντήσει τους γονείς του που τους έχασε όταν ήταν μωρό» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Ο Κώστας ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ, σχεδόν ένα χρόνο. Η ταλαιπωρία του ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2024 και κάθε μήνα υπήρχε διάγνωση κι ενός νέου προβλήματος. Αρχικά παρέλυσε η φωνητική του χορδή, που του στοίχισε πάρα πολύ, γιατί έχασε τη φωνή του. Αυτό ήταν που του στέρησε ένα μεγάλο μέρος της δύναμής του.
Μετά διαγνώστηκε με καρκίνο στον πνεύμονα, καινούργιο καρκίνο, άσχετο με τον παλιό. Και είπε "πάμε πάλι να τον νικήσουμε" και τον νίκησε. Έκανε όλες τις σκληρές θεραπείες και τον νίκησε. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε μια δυσλειτουργία της καρδιάς, κάναμε όλες τις εξετάσεις, αλλά δεν κατάφεραν οι γιατροί να βρουν από τι ήταν. Έπαιρνε φάρμακα για να το αντιμετωπίσει και κάπου εκεί εμφανίστηκε κι ένα πρόβλημα και στο αναπνευστικό του. Και αυτό άγνωστης προέλευσης, οπότε δεν υπήρχε θεραπεία.
Και μέσα σε όλα αυτά ήρθε κι ένα τεράστιο πρόβλημα κατάποσης, γιατί η παραλυμένη φωνητική χορδή εμπόδισε την κατάποση. Είχε χάσει πολύ βάρος και ήθελε να πάρει δυνάμεις.
Ήταν πολύ δυνατός άνθρωπος, δεν το έβαζε με τίποτα κάτω, ωστόσο, κάποια στιγμή το σώμα του άρχισε να τον προδίδει. Αυτό που δεν τον πρόδωσε ποτέ ήταν το μυαλό του. Μέχρι την τελευταία του ανάσα είχε απίστευτη διαύγεια.
Πριν από μία εβδομάδα έκανε εισρόφηση, η οποία του δημιούργησε πνευμονία. Δεν ήθελε με τίποτα να πάει στο νοσοκομείο, είχε μεγάλη άρνηση. Πήγαμε στο νοσοκομείο, μπήκε πέντε μέρες στην εντατική, είχε μάσκα οξυγόνου 24 ώρες το 24ωρο και μας έγραφε σημειώματα...
Κάποια στιγμή έγραψε κάτι στο παιδί, μου είπε να φύγω γιατί νυστάζει, έφυγα και λίγες ώρες αργότερα με πήραν και μου είπαν ότι τον διασωληνώσανε. Μία μέρα έφυγε και ησύχασε, ξεκουράστηκε, ηρέμησε... Είχε καταρρεύσει το αναπνευστικό του σύστημα, αλλά το μυαλό του άντεχε.
Νιώθουμε ήρεμοι γιατί ξεκουράστηκε και επιτέλους θα συναντήσει τη μάνα του και τον πατέρα του, που τους έχασε όταν ήταν μωρό και όλη του τη ζωή τους αποζητούσε, κοιμόταν με τη φωτογραφία τους... Είχαμε τον χρόνο και τα είπαμε όλα, για μας, για το παιδί μας».