Μελίνα Μακρή: «Πέρασα επιλόχειο θυμό και είχα φοβίες - Έβλεπα σκιές και ανθρώπους να περνάνε, ένιωθα ότι τρελαίνομαι» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Αυτό που νιώθω περισσότερο απαιτητικό είναι η αλλαγή ζωής, γιατί είχα συνηθίσει σε έναν άλλο τρόπο ζωής. 20 χρόνια δούλευα βράδυ και τώρα ξαφνικά έχουμε το πρωινό ξύπνημα με το σχολείο. Τώρα πρέπει όλο αυτό το βιολογικό ρολόι να αλλάξει. Τις πρώτες μέρες ζαλιζόμουν, ξύπναγα κι έλεγα πού βρίσκομαι.
Έκανα μία συνειδητή επιλογή να αφήσω τη δουλειά πίσω. Τον πρώτο καιρό είχε μπει στη θερμοκοιτίδα το παιδί κι εγώ ήθελα πάρα πολύ να το έχω κοντά μου, μου είχε δημιουργηθεί αυτή η έλλειψη. Προσπάθησα να το καλύψω αυτό, ήμουν συνέχεια από πάνω του. Νομίζω ότι η θερμοκοιτίδα στιγματίζει πάρα πολύ μια νέα μητέρα που θέλει να έχει κοντά της το παιδί. Οι ορμόνες ζητάνε το παιδί, θέλεις να το φροντίσεις και να το ταΐσεις. Και πήγαινα το σακουλάκι με το γάλα για να το δώσουν με τη σύριγγα. Είχα φρικάρει, όσο περνούσαν οι μέρες ένιωθα ότι χάνω το μυαλό μου. Έβλεπα το παιδί από το τζάμι κι έφευγα κλαίγοντας.
Μετά όλο αυτό μου βγήκε και έπαθα αυτό το κόλλημα με το παιδί, που δεν ήθελα να το ακουμπάει άνθρωπος, ήμουν από πάνω του, παράτησα τα πάντα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ζήτησα τη βοήθεια ειδικού, είχα στήριξη από τον σύζυγό μου. Το συζήτησα πάρα πολύ μαζί του, ήταν κι αυτός σύμφωνος να αφοσιωθώ στο παιδί...
Ήταν δύσκολος ο πρώτος χρόνος, κάποια στιγμή ένιωσα ότι πιέστηκα και ήθελα να ξεφύγω. Πάντα έλεγα και για τον θυμό που ένιωθα ως λεχώνα και για όλα αυτά που πέρασα αργότερα και τον πρώτο χρόνο. Είχα περάσει κάποιο επιλόχειο θυμό. Είχα και κάποιες φοβίες. Έβλεπα σκιές, έβλεπα ανθρώπους να περνάνε, έβλεπα τις σκάλες που κατέβαινα να πέφτω μαζί με το μωρό, έκανα σενάρια με το μυαλό μου και πραγματικά ένιωθα ότι τρελαίνομαι. Σταδιακά τα ξεπέρασα. Πιστεύω ότι δεν μιλάμε αρκετά για το ρίσκο και για τον κίνδυνο που περνάει η πνευματική και ψυχική υγεία των γυναικών όταν γεννάνε».