«The Ilisian»: Εκδήλωση παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη - «Επαναγνωριμία με το Hilton του 1963, στον 21ο αιώνα»
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, στην εκδήλωση παρουσιάστηκε μελέτη που εκπόνησε το Τμήμα Τουριστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, η οποία υπολογίζει στο 1,25 δισ. ευρώ το συνολικό θετικό αποτύπωμα της επένδυσης στην ελληνική οικονομία εντός της πρώτης πενταετίας λειτουργίας. Από την επένδυση εκτιμάται ότι θα δημιουργηθούν 800 άμεσες νέες θέσεις εργασίας, τρεις φορές περισσότερες συγκριτικά με το παρελθόν, και επιπλέον 960 έμμεσες νέες θέσεις εργασίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επίσης την ευκαιρία να επισκεφθεί την έκθεση με ιστορικές φωτογραφίες από την πορεία 61 ετών του εμβληματικού ξενοδοχείου και να δει από κοντά μια σειρά έργων τέχνης που δημιούργησε ο διεθνώς καταξιωμένος σκηνοθέτης, χορογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης Δημήτρης Παπαϊωάννου, ως φόρο τιμής στα εγχάρακτα σύμβολα του Μόραλη.
Στην ομιλία του ο Πρωθυπουργός ανέφερε:
«Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι στην κυβέρνηση και στη Βουλή, κ. Πρέσβη, αγαπητέ μου Αχιλλέα, φίλες και φίλοι, δεν συμβαίνει συχνά η αναγέννηση ενός ιστορικού ξενοδοχείου να γίνεται σύμβολο αναβάθμισης μιας ολόκληρης περιοχής, τολμώ να πω και μιας ολόκληρης πόλης.
Ταυτόχρονα, να αποτελεί και ένα πεδίο συνάντησης δημιουργικών επιχειρηματικών σχεδίων και παράλληλα να διαμορφώνει ένα σύγχρονο πολυδύναμο νέο τοπόσημο για την Αθήνα του αύριο. Κι όμως, μπροστά σε μία τέτοια προοπτική βρισκόμαστε σήμερα, με στόχο να γίνει γεγονός έως το τέλος του επόμενου χρόνου.
Πρόκειται ουσιαστικά, για μία επαναγνωριμία με το “Hilton” του 1963, στον 21ο αιώνα. Από τότε η δυναμική του προσέφερε επί έξι δεκαετίες τον χαρακτηριστικό τίτλο όχι μόνο στο ξενοδοχείο, αλλά και σε όλες τις γύρω συνοικίες. Για να έρθει τώρα η σειρά του να ανταποδώσει αυτή την τιμή, υιοθετώντας εκείνο τον τίτλο της γειτονιάς που το φιλοξενεί.
«The Ilisian», λοιπόν. Θα μας πάρει λίγο καιρό να το συνηθίσουμε, μετατρέπεται όμως έτσι σε μία γέφυρα που ενώνει το παρόν με το παρελθόν, οδηγώντας, όμως, συνολικά και την πρωτεύουσα σε ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.
Φτάνοντας, είδα τη διαδρομή αυτού του ξενοδοχείου στις φωτογραφίες των πλαισίων που καλύπτουν τώρα αυτό το ζωντανό εργοτάξιο. Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε πολύ νωπές αυτές τις μνήμες από το «Hilton», έτσι όπως το γνωρίσαμε κι έτσι όπως εξελίχθηκε στο πέρασμα των χρόνων.
Το πνεύμα του όμως, αυτό το πνεύμα του “Hilton” του παρελθόντος, πιστεύω ότι θα διατρέχει με τον τρόπο του και τη νέα του ζωή. Με πρώτο και χαρακτηριστικό, όπως έκανε το «Hilton» το 1963, το άνοιγμα, αυτό το νέο άνοιγμα της πρωτεύουσας στον κόσμο και κυρίως το άνοιγμα του δικού της κόσμου, των κατοίκων της Αθήνας, στις νέες εξελίξεις.
Άλλωστε, όπως και στην θεμελίωση του «Hilton» από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έτσι και στις δικές μας μέρες η πατρίδα μας έχει υψηλούς στόχους, σαν τους εντυπωσιακούς για την εποχή του ορόφους του.
Γι’ αυτό και νομίζω ότι αυτή η σύγχρονη λειτουργία του θα ξαναγίνει και αυτή με τον τρόπο της ένα μέρος της νέας εικόνας μίας χώρας που έχει ξανά νέους και μεγάλους ορίζοντες. Με τη φροντίδα της πολιτείας, αλλά και την οραματική ματιά μιας υγιούς επιχειρηματικότητας, που με τη σειρά της εμπιστεύεται αυτή τη χώρα η οποία αλλάζει.
Γιατί, πράγματι, όσα γίνονται εδώ, οφείλονται πρώτα και πάνω απ’ όλα στον Αχιλλέα Κωνσταντακόπουλο, τον οποίο θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά, όχι μόνο για το όραμά του, αλλά για την αεικίνητη ενέργειά του να βλέπει συνέχεια πέρα και μπροστά από τις εξελίξεις.
Να ευχαριστήσω τους υπόλοιπους μετόχους, το Olayan Group, το οποίο σταθερά έχει στηρίξει την ελληνική επιχειρηματικότητα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά βέβαια θέλω να ευχαριστήσω ξεχωριστά και όλο το επιτελείο, το επιτελείο σας, το οποίο δούλεψε για να δημιουργήσει αυτόν τον πραγματικά ξεχωριστό προορισμό.
Εξωτερικά, διαφυλάσσοντας αυτή τη λιτή αλλά συνάμα τόσο εμβληματική του Βουρέκα, μαζί φυσικά με τις ανάγλυφες προσόψεις του Μόραλη, με τα στοιχεία της ελληνικής φιλοξενίας τα οποία απεικονίζουν. Ενώ, εσωτερικά, εδώ ουσιαστικά εισάγεται ένας τελείως νέος τρόπος αστικής-τουριστικής ανάπτυξης, αυτού που συνδυάζει την προσωρινή διαμονή με την μόνιμη κατοικία, που μπορεί, αγαπητή Isabelle, να φέρει πίσω στην Αθήνα ανθρώπους που μπορεί να έφυγαν πριν από χρόνια, αλλά ταυτόχρονα να καταστήσει και την Αθήνα μόνιμο τόπο διαμονής γι’ αυτούς που θα το επιλέξουν.
Ένας προορισμός ο οποίος συνδυάζει τη γαστρονομία με την ψυχαγωγία, με την τέχνη, με τον αθλητισμό, με την ευεξία. Και φυσικά μετατρέπει με τον τρόπο του την Αθήνα ως προορισμό, αυτοτελή προορισμό και όχι απλά ως μία πόλη η οποία μπορεί να φιλοξενήσει τον επισκέπτη στον δρόμο του ή στον δρόμο της για κάποιο ελληνικό νησί.
Έναν αυτόνομο προορισμό, μία Αθήνα φιλόξενη και επισκέψιμη 12 μήνες το χρόνο. Αυτό είναι το όραμά μας, το όραμα του Υπουργείου Τουρισμού, και σε αυτό το όραμα έρχεται να συνδράμει αυτή η πολύ σημαντική επένδυση.
Ταυτόχρονα, είναι και ένας βραχίονας σημαντικής οικονομικής προόδου. Είδα με προσοχή τα στοιχεία της μελέτης την οποία παρουσιάσατε. Βλέπετε, λοιπόν, πώς μια ιδιωτική επένδυση -όχι ευκαταφρόνητη- 340 εκατομμυρίων έχει τελικά ένα πολλαπλασιαστικό όφελος, το οποίο ξεπερνά τα 1,25 δισεκατομμύρια ευρώ στα πρώτα πέντε χρόνια, συνολικά για την οικονομία της πόλης, για την εθνική οικονομία.
Και βέβαια, πώς ο συνδυασμός των χρήσεων τριπλασιάζει ουσιαστικά και τις μόνιμες θέσεις απασχόλησης, οι οποίες θα φτάσουν τις 800. Αλλά και τους τρόπους με τους οποίους το “Τhe Ilisian” θα συγκροτήσει ένα οικοσύστημα διεθνούς βεληνεκούς εδώ στο κέντρο της Αθήνας.
Είναι ακριβώς αυτή η προοπτική και αυτή η οπτική που δείχνει τα επόμενα βήματα για έναν τουρισμό προσηλωμένο, όπως έχουμε πει πολλές φορές, στον διπλό πυλώνα της ποιότητας από τη μία και της βιωσιμότητας από την άλλη.
Στη μεν πόλη με σεβασμό και στην οικιστική κλίμακα αλλά και στην καθημερινή ζωή. Και έξω από αυτήν με την προστασία του φυσικού μας πλούτου, του πράσινου, των δασών, του μπλε των θαλασσών μας, του λευκού των Κυκλάδων, του πολύχρωμου μωσαϊκού των χωριών μας και των οικισμών μας.
Σε ό,τι αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών, είμαι βέβαιος πως οι πρωταγωνιστές αυτής της προσπάθειας θα δικαιώσουν τη φήμη τους -εξάλλου, ο Αχιλλέας δεν θα επέτρεπε τίποτα λιγότερο-, με όπλα αυτό που πάντα ζητώ από τους ανθρώπους του κλάδου: υψηλή επαγγελματική εξειδίκευση και φυσικά καλοπληρωμένους εργαζόμενους. Γιατί το ένα οδηγεί αναπόφευκτα στο άλλο.
Νέα στελέχη τα οποία θα έχουν ως όραμά τους να κάνουν καριέρα στον τουρισμό. Ναι, μπορεί να ξεκινήσουν από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, αλλά θα έχουν τη διαρκή φιλοδοξία -γιατί όχι;- σε κάποια χρόνια να διευθύνουν την ίδια τη μονάδα.
Και μόνο αν μια επιχείρηση μπορέσει να γίνει μέρος της επιτυχίας των ίδιων των ανθρώπων της, τότε κι εκείνοι θα μπορούν να γίνουν μέρος της δικής της επιτυχίας. Αυτό, εξάλλου, αποτελεί και την παράδοση του “Hilton”, αν σκεφτώ και την παρουσία της κας Χατζιώτη και τόσων άλλων που έζησαν χρόνια μαζί του και σήμερα έχουν την καλοσύνη να είναι εδώ και να το συνοδεύουν στο νέο του ξεκίνημα.
Με μια αφετηρία, πάντως, που ειδικά για το “The IIisian” θα έλεγα ότι κρύβει και ένα πρόσθετο στοίχημα. Γιατί αυτό το εγχείρημα καλείται να υπηρετήσει και κάτι ακόμα: να ενταχθεί ομαλά συνολικά στη ζωή της πόλης, χωρίς να αποτελεί, θα έλεγα, ένα άβατο, προορισμό μόνο για τους επισκέπτες του.
Με άλλα λόγια να παραμείνει, ουσιαστικά, ένα σταυροδρόμι επικοινωνίας και διασκέδασης όλων, ανάμεσα στους θησαυρούς που το περιβάλλουν και που τελικά ανήκουν σε όλους.
Μην ξεχνάτε ότι αυτό το νέο απόκτημα της πρωτεύουσας είναι απέναντι από τη νέα, ανακαινισμένη Εθνική Πινακοθήκη, είναι δύο βήματα από το Βυζαντινό Μουσείο, από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, από το Μουσείο Μπενάκη, από το Μέγαρο Μουσικής.
Αλλά είναι επίσης κοντά στη νεανική γειτονιά του Παγκρατίου. Είναι κοντά στην όμορφη Καισαριανή. Είναι κάτω από το Κολωνάκι, είναι δίπλα στην «ανήσυχη» Πλατεία Μαβίλη και στους Αμπελοκήπους.
Η πρόκληση είναι, λοιπόν, πώς θα μπορέσει αυτό το νέο τοπόσημο να ενώσει ουσιαστικά τις συνοικίες της Αθήνας μέσα από την πολύπλευρη αναβάθμισή του, με υποδομές που θα διευκολύνουν και θα ευνοούν τις συναντήσεις τους, δίνοντας και αφορμές σε όλους να μάθουν καλύτερα το κέντρο της πόλης, αλλά βελτιώνοντας συνολικά και την αισθητική μέσα από ένα οικοδόμημα το οποίο θα “συνομιλεί” με τον ακούραστο “Δρομέα” ο οποίος είναι απέναντί του.
Κυρίες και κύριοι, κάπου εδώ, στον ίδιο αυτό χώρο, στα εγκαίνια του ιστορικού ξενοδοχείου, τον Απρίλιο του 1963 ο ίδιος ο Conrad Hilton το είχε χαρακτηρίσει ένα «μνημείο του 20ου αιώνα».
Σήμερα, τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, πιστεύω ότι σύντομα θα ξαναβρεθούμε εδώ, στη μεγάλη χαρά των εγκαινίων, για να υποδεχθούμε τον διάδοχό του, το “Τhe Ilisian”, με μια ευχή: να γίνει το σπίτι όσων θέλουν να φιλοξενούνται ή να ζουν κάτω από το αττικό φως, αλλά, όπως έκανε και το “Hilton” το 1963, να γίνει ουσιαστικά το καμάρι όλων των Αθηναίων. Σας ευχαριστώ και εύχομαι κάθε επιτυχία».