Νάντια Μουρούζη: «Δε θα μπορούσα ποτέ να παντρευτώ τον Παπαμιχαήλ γιατί ήταν με την... Αλίκη» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Η Νάντια Μουρούζη φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Στούντιο 4», όπου μίλησε για την υλοποίηση της επιθυμίας του αείμνηστου Δημήτρη Παπαμιχαήλ να δημιουργηθεί το καμαρίνι του στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στη συνέχεια, η γνωστή ηθοποιός εξομολογήθηκε για τη σχέση τους:
«Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ήταν το τελευταίο διάστημα της ζωής του πολύ μελαγχολικός. Ήταν υπερευαίσθητος άνθρωπος και όταν ακούω καμιά φορά να λένε "ο Δημήτρης που νέος έκανε εκείνο ή τους τσακωμούς με την Αλίκη", εγώ δεν μπορώ να το φανταστώ αυτό. Δεν μπορώ, ας πούμε, να φανταστώ τον Δημήτρη βίαιο ούτε για αστείο.
Τον Παπαμιχαήλ τον γνώρισα στο θέατρο. Αυτό που συνέβη μεταξύ μας δεν ήταν ακριβώς έρωτας, ήταν κάτι πάρα πολύ βαθύ. Σαν κάτι να σε τραβάει και να μη σε αφήνει να φύγεις. Δηλαδή ήταν κάτι πάρα πολύ έντονο. Συναντηθήκαμε μέσω ενός κοινού φίλου μας. Ένα βράδυ βγήκαμε, τον είδα, με είδε και μετά συζητήσαμε κάτι για ένα κείμενο και έτσι έδεσε. Μάλιστα, είχε επιφυλακτικότητα ο Δημήτρης για μένα γιατί ήμουν μικρότερη και μέσα στα πράγματα. Δεν τέθηκε, όμως, ποτέ θέμα συνεργασίας και πιστεύω ότι αυτό το είχε εκτιμήσει.
Κάποια στιγμή ομολογώ ότι η σχέση μας είχε και κάποιες δυσκολίες. Από ένα σημείο και πέρα θεωρώ ότι είχε κάποια κατάθλιψη, έμενα κι εγώ κλεισμένη μαζί του. Έμενα μαζί του γιατί δεν μπορούσα να φύγω. Είναι κάποιες στιγμές που λες "δεν μπορώ να φύγω από αυτό". Είχε πάρα πολύ ενδιαφέρον πνευματικό, αλλά είναι και ένα σημείο δικό μου λίγο "αυτοκαταστροφικό". Δηλαδή, δεν είναι εύκολο, αντί να τρέχεις στις παραλίες σε εκείνη την ηλικία...
Το "φάντασμα της Αλίκης" δεν υπήρχε στη σχέση μας γιατί είχε και άλλες σχέσεις πριν από μένα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δε θα μπορούσα ποτέ να παντρευτώ τον Δημήτρη γιατί ήταν με την... Αλίκη Βουγιουκλάκη! Δεν το συζητώ αυτό.. Σαν ζευγάρι έχουν αφήσει μια εποχή, για την Ελλάδα έχουν μια "ιερότητα", οπότε εγώ δεν είχα δουλειά εκεί. Εκείνος ήθελε να παντρευτούμε, μου το είχε πει δύο φορές...».