Απόψε στην ΕΡΤ3: «Η Μαύρη Οικονομία των Ναζί» (photos)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Βασισμένη στο έργο μιας νέας γενιάς Γάλλων, Βρετανών και Γερμανών ιστορικών, η σειρά εξερευνά τις εσωτερικές λειτουργίες του ναζιστικού συστήματος μέσω σημαντικών προσωπικοτήτων (Hjalmar Schacht, Fritz Sauckel, Erich Muller, κ.α) που έχουν επισκιαστεί από την ιστορία.
Με τη βοήθεια 3D animation και σπάνιου αρχειακού υλικού η σειρά αποκαλύπτει πώς οι Ναζί μπόρεσαν να συνδυάσουν τις βίαιες και ρατσιστικές απόψεις τους σε κάθε τομέα της γερμανικής οικονομίας (βιομηχανία, μικρές επιχειρήσεις, γεωργία, έρευνα), δημιουργώντας ένα μοντέλο του οποίου τα κύρια εργαλεία διαχείρισης ήταν οι κλοπές και οι μαζικές δολοφονίες και απώτερος στόχος ο πόλεμος και η καταστροφή της Ευρώπης.
Όταν τον Ιούνιο του 1940 ο Χίτλερ έστειλε τανκς και στρατεύματα εναντίον της Ευρώπης, η Γερμανία δεν διέθετε τα απαραίτητα αποθέματα μετρητών, βενζίνης, πρώτων υλών, τροφίμων και συναλλάγματος. Πίσω από το φτιασιδωμένο προσωπείο, η χώρα ήταν εξαντλημένη από τα χρόνια της κρίσης κι είχε χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Πώς λοιπόν κατάφεραν οι Ναζί να πυροδοτήσουν ένα παγκόσμιο κατακλυσμό, με λίγα χρήματα και μια αδύναμη οικονομία; Κατασκευάζοντας τεράστιες ποσότητες όπλων, ξεκίνησαν μια εξαιρετική επιχείρηση οικονομικής χειραγώγησης και κατάφεραν να αναζωογονήσουν την οικονομία.
Αυτό ήταν το ναζιστικό οικονομικό θαύμα του 1935-36: μια ακμάζουσα οικονομία που χρειαζόταν τον πόλεμο για να συνεχίσει την ξέφρενη πορεία της. Ο Χίτλερ ξεκίνησε έναν πόλεμο επί πιστώσει, μια υπέρογκη πίστωση που εξοφλήθηκε από τις λεηλασίες και τις κλοπές που θα ακολουθούσαν στις χώρες που είχαν δεχτεί εισβολή.
Η ναζιστική πολεμική οικονομία, από οικονομία κλοπών και λεηλασιών θα μετατραπεί σταδιακά σε μια οικονομία θανάτου. Η εξόντωση του εβραϊκού πληθυσμού, το φρικτό σχέδιο του εθνικοσοσιαλισμού, παρέμενε προτεραιότητα, κι έπρεπε να προσαρμοστεί στις επιτακτικές ανάγκες για τρόφιμα και εργατικό δυναμικό. Η βιομηχανική παραγωγή προσαρμόζεται, κι ο θάνατος αποτελεί μέρος της εξίσωσης.
Σκηνοθεσία: Gil Rabier