Μάριο Ζαγκάλο: Έφυγε από τη ζωή ο θρύλος του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου (video+photo)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Ο Μάριο Ζαγκάλο άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα του Σαββάτου. Η θλιβερή είδηση γνωστοποιήθηκε μέσα από ανάρτηση στον λογαριασμό του στο Instagram. Η ανακοίνωση αναφέρει:
«Με μεγάλη θλίψη σας ενημερώνουμε για τον θάνατο του αιώνιου τέσσερις φορές παγκόσμιου πρωταθλητή μας Mario Jorge Lobo Zagallo.
Ένας αφοσιωμένος πατέρας, στοργικός παππούς, στοργικός πεθερός, πιστός φίλος, επιτυχημένος επαγγελματίας και ένας σπουδαίος άνθρωπος. Γιγαντιαίο είδωλο. Ένας πατριώτης που μας αφήνει μια παρακαταθήκη σπουδαίων επιτευγμάτων.
Ευχαριστούμε τον Θεό για τον χρόνο που μπορέσαμε να περάσουμε μαζί του και ζητάμε από τον Πατέρα να βρούμε παρηγοριά στις καλές αναμνήσεις και στο μεγάλο παράδειγμα που μας αφήνει».
Ο Μάριο Ζαγκάλο γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου 1931. Ήταν Βραζιλιάνος διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής - ο οποίος αγωνιζόταν ως αριστερός ακραίος επιθετικός - και προπονητής ποδοσφαίρου.
Παίκτης
Έκανε το ντεμπούτο του με την Αμέρικα Ρίο ντε Τζανέιρο το 1948 και το 1950 μεταγράφηκε στη Φλαμένγκο, με την οποία καθιερώθηκε και κέρδισε τρεις φορές το Πρωτάθλημα του Ρίο ντε Τζανέιρο το 1953, το 1954 και το 1955.
Μετά από οκτώ σεζόν στη Φλαμένγκο, υπέγραψε στην αντίπαλο Μποταφόγκο το 1958. εντάχθηκε στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας την ίδια περίοδο και έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στη Σουηδία, αποτελώντας μέλος της επιθετικής τετράδας όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά τον τρίτο αγώνα μαζί με τους Βαβά (κεντρικός επιθετικός), Γκαρίντσα (δεξιός ακραίος) και Πελέ (δεύτερος επιθετικός). Σκόραρε το τέταρτο γκολ της ομάδας του στον τελικό κόντρα στη διοργανώτρια χώρα και έτσι κέρδισε τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της Βραζιλίας.
Με τον σύλλογό του, κέρδισε το Πρωτάθλημα Ρίο ντε Τζανέιρο άλλες δύο φορές το 1961 και το 1962, καθώς και το Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάολο το 1962. Ήταν και πάλι μέλος της ομάδας της Βραζιλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 στη Χιλή, της οποίας η ραχοκοκαλιά βασίστηκε σε αυτή της Μποταφόγκο με πέντε παίκτες να προέρχονται από αυτόν τον σύλλογο. Σκόραρε το πρώτο γκολ της Βραζιλίας στη διοργάνωση. Αγωνιζόμενος στην αριστερή πτέρυγα, κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο για δεύτερη φορά, ένα επίτευγμα που πέτυχε μόνο η Ιταλία 24 χρόνια νωρίτερα.
Αγωνίστηκε για άλλες τρεις σεζόν με τη Μποταφόγκο και κέρδισε το τουρνουά Ρίο - Σάο Πάολο το 1964. Συμμετείχε στην εθνική ομάδα μέχρι το 1964, έτος της 33ης και τελευταίας του επιλογής.
Προπονητής
Ο Ζαγκάλο είχε κατακτήσει - είτε ως παίκτης είτε ως προπονητής - το Παγκόσμιο Κύπελλο τέσσερις φορές, αριθμός ρεκόρ, ενώ ήταν και το πρώτο άτομο που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως προπονητής.
Το 1970 κατέκτησε το τρίτο του Παγκόσμιο Κύπελλο ως προπονητής, ενώ στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994 ήταν βοηθός προπονητής. Επίσης ήταν προπονητής της εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 (τέταρτη θέση) και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 (δεύτερη θέση).
Είχε αγωνιστεί σε 12 αγώνες τελικής φάσης, ενώ είχε την τεχνική ευθύνη της εθνικής σε άλλους 20 αγώνες, συνολικά 32 συναντήσεις τελικής φάσης, επίδοση που είναι και αυτή ρεκόρ (μαζί με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ). Ήταν μόλις ένας από τους τρεις που έχουν κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής, μαζί με τους Μπεκενμπάουερ και Ντιντιέ Ντεσάν. Με 13 νίκες ως προπονητής σε τελικές φάσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων είναι τέταρτος όλων των εποχών.
Το 1992, ο Ζαγκάλο βραβεύτηκε με το Τάγμα Αξίας της FIFA, την υψηλότερη τιμή της FIFA για τη συνεισφορά του στο ποδόσφαιρο. Επίσης το περιοδικό World Soccer τον κατέταξε ως τον 9ο καλύτερο προπονητή όλων των εποχών.
Το 2011 ήταν ένα από τα 15 πρώτα μέλη που εισήχθησαν στην Αίθουσα Φήμης του Ποδοσφαίρου (Salón de la Fama del Fútbol) στην Πατσούκα, της πολιτείας Ιδάλγο του Μεξικού.
Με πληροφορίες από: wikipedia