Ελένη Βιτάλη: «Έκανα πολλές προσπάθειες για να σταματήσω τα χάπια ύπνου, συνήθως ήταν αποτυχημένες» (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος υποδέχθηκαν στο «Στούντιο 4» την Ελένη Βιτάλη. Η δημοφιλής τραγουδίστρια εξομολογήθηκε για τον εθισμό που είχε στα χάπια ύπνου:

«Tότε, στις αρχές, βαρέθηκα πολύ. Δεν είχα και τα μέσα, έπρεπε να παίρνω ένα μπουζούκι για να κάνω πρόβες, να αφήνω το παιδί και τα λοιπά. Σιγά σιγά όμως άνοιξε η πόρτα και άλλαξε όλο αυτό.

Στην επταετή αποχή από τον χώρο με βόλεψαν πολύ τα χάπια του ύπνου. Με βόλεψαν στην αρχή γιατί... ο διάολος έτσι έρχεται, δε θα σου πει "είμαι ο διάολος με τα κέρατα" γιατί θα φύγεις...

Μου δίνει μια κοπέλα ένα χάπι και μου είπε "με αυτό θα κοιμηθείς". Εγώ είχα να κοιμηθώ τέσσερις μέρες. Ήταν η πρεμιέρα και μετά είχα μεγάλη υπερένταση. Όπως το πίνω, έμεινα στα χέρια του άντρα μου.

Μετά είχαμε συναυλία με τον Σπανουδάκη και πήγαμε στη Χίο μαζί και με την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Τραγουδήσαμε και ήταν εκεί ένας πολύ φίλος μας κι ένα παλικάρι. Πριν ανέβω στο πάλκο, είπα "Δε θα το πάρω το χάπι γιατί είμαι καλά, μην μου έρθει καμιά νύστα" και καταλαβαίνω ότι πήγαινα πίσω πίσω, είχα μια ανασφάλεια.

Πάμε να φάμε, σκεφτόμουν τι έπαθα και ένα παιδί από την παρέα μού είπε "Ελένη, μήπως πίνεις κάτι, μήπως άλλαξες κάποιο χάπι; Κάτι;". Του είπα τι έπαιρνα και μου απάντησε πως "έμπλεξες με το χειρότερο πράγμα της ζωής σου".

Από τότε λοιπόν δεν δούλεψα γιατί πραγματικά δεν ήθελα. Έρχονταν φίλοι στο σπίτι, μια μέρα μου έδωσε λεφτά η Κατερίνα Στανίση και της απάντησα "Δε θέλω λεφτά, ματάκια μου, έχω. Κρατιέμαι γιατί δεν είμαι καλά! Να σου γράψω τραγούδι, ναι, αλλά δεν είμαι καλά". Θέλω πάντα να είμαι καλά για να τραγουδήσω...

Πάθαινα κρίσεις πανικού και τέτοια, άρχισα να με πιάνουν μετά όλα αυτά. Φοβίες... Έκανα πάρα πολλές προσπάθειες για να σταματήσω τα χάπια, συνήθως όμως ήταν αποτυχημένες αφού συνέχιζα μετά. Μπορεί να τα σταματούσα για δέκα μέρες, αλλά έπαιρνα κάποια αντίστοιχα. Καταλάβαινα ότι δεν ήμουν καλά και γι' αυτό δεν δούλευα. Το αποδέχθηκα το πρόβλημα γιατί ήξερα ότι μπορεί να βγω να τραγουδήσω και να πω μια κοτσάνα όταν θα είμαι υπό την επήρεια. Αν δεν το έπαιρνα καθόλου, θα είχα τρέμουλο, οπότε δεν δούλευα».