Μαρία Ελένη Λυκουρέζου: «Πιεζόμουν να κάνω πράγματα που δεν ήθελα - Όταν έπινα, ήταν όλα τέλεια» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Με μεγαλώσανε δύο έντονες προσωπικότητες, η μάνα μου και ο πατέρας μου. Η πιο δύσκολη σχέση ήταν με τον πατέρα μου, γιατί δεν ήμουν τόσο δεμένη όσο ήμουν με τη μάνα μου. Βασικά δεν ήμουν σχεδόν καθόλου δεμένη με τον πατέρα μου. Έλειπε πολλές ώρες στο γραφείο και δεν τον έβλεπα σχεδόν ποτέ. Μετά εγώ είχα την εφηβεία, είχα την τρέλα μου. Πιεζόμουν πάρα πολύ με το στυλ των ανθρώπων που υπήρχαν γύρω. Όλες αυτές οι δεξιώσεις, τα πάρτι τα ψεύτικα και όλος αυτός ο ψεύτικος κόσμος που μπαινόβγαινε στο σπίτι μας...
Πιεζόμουν πολλές φορές να κάνω πράγματα που δεν ήθελα... Γι' αυτό και όταν έπινα, ήταν όλα τέλεια, γιατί περνούσα τέλεια. Γιατί από εκεί που δεν ήθελα να τους βλέπω, δεν με γεμίζανε και ένιωθα πάρα πολύ άβολα, έπινες το αλκοόλ, έπινες τα ναρκωτικά και ήσουν μια χαρά, τους αγαπούσε όλους και μιλούσες με όλους.
Την επόμενη ημέρα γινόμουν τρισχειρότερα, γιατί ήταν όλη αυτή η τοξικότητα των ουσιών και των ανθρώπων που συναναστρεφόμουν... Για να αποδεχτώ τη σχέση με τον πατέρα μου, μου πήρε πάρα πολύ καιρό. Ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι, αλλά είμαι πολύ καλύτερα από ό,τι ήμουν τα προηγούμενα χρόνια. Δεν συμμερίζομαι καθόλου απόψεις του, όπως και σχέσεις που είχε με κάποιους ανθρώπους... Δεν σέβομαι και δεν εκτιμώ κανέναν από όλους αυτούς που είναι σ' αυτό το ψεύτικο κοινωνικό σύνολο... δημοσιογράφους, δικηγόρους, γιατρούς, επιχειρηματίες, ηθοποιούς, τραγουδιστές... Από όλο αυτό το σινάφι, ένα 10% να αξίζει; Το υπόλοιπο 90% μόνο να σε "φάει" θέλει και χαίρεται όταν πέφτεις...
Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, όπου και να γεννιόμαστε, σε όποιο οικογενειακό σύνολο... εμένα μου πήρε πάρα πολύ καιρό να αγαπήσω και να αποδεχτώ τον πατέρα μου, για να αποδεχτώ πολλά πράγματα που δεν μου ταίριαζαν. Μου πήρε πάρα πολύ καιρό και ακόμα πολλές φορές ζορίζομαι. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν τον αγαπάω και δεν τον νοιάζομαι. Θέλω να είναι καλά. Ωστόσο χρειάζεται να χαράζουμε τη δική μας πορεία ως παιδιά...».