Breaking News

Φελίσια Τσαλαπάτη - Φοίβος Παπαδάκης: Η εξομολόγησή τους για τις κρίσεις πανικού (video)

Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Τη δική τους εξομολόγηση σχετικά με τις κρίσεις πανικού έκαναν η Φελίσια Τσαλαπάτη και ο Φοίβος Παπαδάκης, με αφορμή την πρόσφατη συνέντευξη της Αθηνάς Οικονομάκου.


«Συνεχίζω την ψυχοθεραπεία, γιατί με βοήθησε να δω αλλιώς τη ζωή. Μου έμαθε να βλέπω τα σημαντικά και να μη δίνω αξία σε πράγματα που με στεναχωρούσαν στο παρελθόν. Όλοι κουβαλάμε πάρα πολλά μέσα μας και ο δρόμος της ψυχοθεραπείας είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βοηθήσει και να μας εξελίξει».

Η Φελίσια Τσαλαπάτη εξομολογήθηκε στον τηλεοπτικό αέρα της εκπομπής «Καλοκαίρι Yes»: «Την καταλαβαίνω απόλυτα σε ό,τι είπε, γιατί κι εγώ έχω κάνει πολλά πράματα στη ζωή μου, ψάχνοντας τα δικά μου όρια. Είχα δει ότι παθαίνω κρίσεις πανικού με πράγματα τα οποία επιθυμούσα. Δηλαδή προσπαθούσα να ονειρευτώ ή έλεγα "Μακάρι να μου κάτσει αυτή η δουλειά" και μετά αγχωνόμουν κι έλεγα "Μακάρι να μην χτυπήσει το τηλέφωνό μου, γιατί θα πρέπει να το κάνω. Δε θα αντέξω γιατί δεν είμαι έτοιμη γι' αυτό". Ευχόμουν δηλαδή να μην μου τύχει κάτι καλό. Οπότε και το Survivor που συμμετείχα και το J2US, ήθελα να τα κάνω για να πω ότι τα έκανα... Να αναφέρω ότι όντως έχει φύγει το ταμπού με την ψυχοθεραπεία που κάνω...».

Από την πλευρά του ο Φοίβος Παπαδάκης τόνισε: «Οι κρίσεις πανικού είναι κάτι πολύ δύσκολο, είναι μια μάστιγα. Και είναι πάρα πολύ δύσκολο γι' αυτόν που το βιώνει, αλλά και είναι, επίσης, δύσκολο γιατί στον περίγυρό μας πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουν και δεν το αντιλαμβάνονται. Και σου λένε "Έλα μωρέ, πώς κάνεις έτσι; Δεν είναι κάτι, πάρε μια ανάσα και όλα καλά". Μια κρίση πανικού μπορεί να πηγάζει από ένα πολύ βαθύ τραύμα, που να προέρχεται από την παιδική ηλικία ενδεχομένως. Θέλει πάρα πολλή δουλειά και ψυχοθεραπεία για να καταφέρεις να βρεις την πηγή και σιγά σιγά να το λύσεις. Το ταμπού της ψυχοθεραπείας πρέπει να σπάσει, έχω πάει κι εγώ και το λέω και δημόσια. Είναι από τα καλύτερα δώρα που έχω κάνει στον εαυτό μου και δεν το παίρνω πίσω με τίποτα...».