Ελένη Κοκκίδου: «Έχασα τη μητέρα μου πριν 40 μέρες, φεύγω από την πρόβα και κλαίω» (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» παραχώρησε η Ελένη Κοκκίδου, η οποία είναι σε εντατικές πρόβες για την καλοκαιρινή περιοδεία της «Εκάβης» του Ευριπίδη. Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην αποχώρησή της από τη σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», ενώ μίλησε και για την πρόσφατη απώλεια της μητέρας της. Συγκεκριμένα, είπε στον Άρη Καβατζίκη:

«Ήμουν αναρχικό παιδί με πολλά ταλέντα, στη μουσική, στο χορό, στο θέατρο, στις γλώσσες... Ήμουν ένα ζωντανό παιδί που έψαχνε την αυθεντικότητα των ανθρώπων... Δεν μου είπαν ποτέ οι γονείς μου να φύγω από το σπίτι λόγω της υποκριτικής. Ο πατέρας μου κάποια στιγμή το αποδέχτηκε, ενώ η μητέρα μου ποτέ. Η μητέρα μου φοβόταν για μένα, γιατί είχε την εικόνα ότι οι καλλιτέχνες είναι πιο "ελεύθεροι" ως προσωπικότητες. Οι καλλιτέχνες είναι όντως πιο ελεύθεροι...

Πάντα ήμουν αναστατωμένη σε σχέση με το τι είναι η ζωή, πώς θα τη ζήσω, γιατί είναι πολύ δύσκολο πράγμα να ζήσεις τη ζωή. Γι' αυτό και τελειώνω, κάνω κύκλους και προσωπικούς και καλλιτεχνικούς. Για παράδειγμα τώρα τελείωσα τη σειρά "Μην αρχίζει τη μουρμούρα". Έκλεισα έναν κύκλο 10 χρονών, θέλω να δω άλλα πράγματα... Μπαίνω πλέον στην ιστορία των τραγικών μεγάλων ρόλων. Θέλει αφοσίωση. Δηλαδή, δεν γίνεται να κάνεις τη Μουρμούρα και από την άλλη να παίζεις τον "Οιδίποδα Τύραννο". Θέλεις χρόνο και ο χρόνος ισούται με τον χώρο. Κάποιους, που δεν με έχουν δει στο θέατρο, θα τους ξενίσει... "Μα πώς η Βούλα από τη Μουρμούρα θα παίξει την Εκάβη; Με τι φωνή;"... Στο τελευταίο γύρισμα μου έφεραν μια τεράστια ανθοδέσμη κι ένα ξύλινο ψάρι μουρμούρα κι έβαλα τα κλάματα. Συγκινήθηκα πάρα πολύ, τους αγάπησα όλους και θα τους αγαπώ για πάντα...

Νιώθω ότι, μεγαλώνοντας - παρόλο που διατηρώ πάντα την παιδική μου πλευρά -, θα έχω μεγάλο πρόβλημα επικοινωνίας με τα νέα παιδιά. Οι νέοι βρίσκουν εpωτικούς συντρόφους από τις εφαρμογές, είναι ένας άλλος τρόπος να ζεις, είναι ένας άλλος άνθρωπος. Δε θα ήθελα να βγω από τις ζωές των νέων ανθρώπων, γιατί είναι πολύτιμοι για μένα, τους έχω ανάγκη, ενώ αυτοί νομίζουν ότι δεν με χρειάζονται...

Δεν έκανα οικογένειά μου το θέατρο, είχα μία πολύ ισχυρή οικογένεια, που ζει μέσα μου και δίπλα μου. Τη μητέρα μου την έχασα πριν από 40 μέρες, είναι πρόσφατο. Ήμουν προετοιμασμένη για τον θάνατο της μητέρας μου. Ήταν κατάκοιτη εδώ και χρόνια, καταλάβαινε, αλλά δεν μιλούσε... Η μάνα είναι κάτι σωματικό, δεν ελέγχεται... Φεύγω από την πρόβα και "σκάει" μόνο του, αρχίζω και κλαίω... Για μένα η ζωή είναι πριν τη μάνα μου και μετά τη μάνα μου...

Δε θα έχω κανέναν στο μέλλον και θα πρέπει να μεριμνήσω για το τι θα γίνει, πού θα πάω... Αν θα πάω σε κάποιο γηροκομείο, κάνω τέτοιες σκέψεις... Λέω στον εαυτό μου "μη σκέφτεσαι", γιατί αν τυχόν πάθω κάτι ή σπάσω το πόδι μου, δεν υπάρχει κάποιος να με βοηθήσει. Είναι ένας φόβος αυτός...».

Δείτε το βίντεο του Mega.