Θοδωρής Αθερίδης: «Δεν έχω ταμπού με τα ψυχοφάρμακα, δε θέλω να τα κόψω ποτέ» (videos)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Ο εαυτούλης μου είναι ό,τι καλύτερο έχω γνωρίσει στη Γη. Αυτό το σαρκίο που το κουβαλάω καλό είναι να τα πηγαίνω καλά μαζί του. Δεν τα πήγαινα πάντα καλά μαζί του. Οι πανικοί ήταν απερίγραπτοι. Έφευγε το πνεύμα από το σώμα. Είχα το χέρι μου στην τσέπη κι έλεγα "Το χέρι μου και τα πόδια μου δεν σκάνε αυτή τη στιγμή;". Προσπαθούσα να καταλάβω πού είναι το εγώ μου...
Αυτά ξεκίνησαν στην εφηβεία και κράτησαν μέχρι τα 27, μία δεκαετία γερή. Μέχρι που έκανα για πρώτη φορά ομοιοπαθητική κι αυτό το πράγμα ήρθε και χαλάρωσε. Και για πολλά χρόνια μετά, κόβοντας και το αλκοόλ, σταθεροποιήθηκε ακόμα καλύτερα κι όταν χρειάστηκε στα πολλά ζόρια να πάρω Lexotanil, τότε κατάλαβα ότι το θέμα δεν είναι κυρίως ψυχολογικό, είναι σωματικό. Είσαι κατασκευασμένος στο να γεννάς άγχος...
Η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή είναι κάτι που το έχω μάλλον από παιδί. Κάτι στο κεφάλι πρέπει να είναι, η αμυγδαλή δεν ξέρω τι, το οποίο ρυθμίζεται με ένα χάπι. Ζάναξ δεν έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου, Lexotanil έχω πάρει. Αυτά όμως επειδή προκαλούν εθισμό, είναι καλό να μην τα παίρνεις. Πιο καλό για να το ελέγξεις αυτό είναι με μοντέρνα αντικαταθλιπτικά, όπως αυτά που παίρνω και έχω γίνει... ωραίος...
Εγώ είπα στον γιατρό ότι δε θέλω να τα κόψω ποτέ στην υπόλοιπη ζωή μου. Του λέω "κάνουν κακό;" και μου λέει "όχι, αλλά αν δεν χρειάζεται"... Του λέω "όχι, εγώ δε θέλω να τα σταματήσω"...
Εγώ δεν έχω ταμπού με τα ψυχοφάρμακα. Ειλικρινά παροτρύνω τον κόσμο, εάν δεν νιώθει καλά με τον εαυτό του, να βοηθηθεί. Δηλαδή όταν πονάει το δόντι σου, το αφήνεις να πονάει; Δεν παίρνεις κάτι;.. Υπάρχει όμως ένα ισοζύγιο που κάποια στιγμή διαταράσσεται... Το θέμα είναι η ειρήνη μέσα σου...».
Δείτε στα βίντεο τη συνέντευξη (το παραπάνω απόσπασμα στο 1ο βίντεο, από το 8ο λεπτό και μετά).