Ελένη Φιλίνη: «Θα είχα κάνει περισσότερα πράγματα αν είχα ενδώσει»

Διαφήμιση - Advertisement

Για την εποχή της βιντεοκασέτας και το MeToo μίλησε - μεταξύ άλλων - η Ελένη Φιλίνη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα.

• Το μικρόβιο της υποκριτικής πώς το «κολλήσατε»;

«Δεν ξέρω. Από πέντε ετών είχα πει στους δικούς μου ότι θέλω να γίνω χορεύτρια και ηθοποιός. Γεννήθηκα με το «μικρόβιο» αυτό! Ως τα 15 πήγαινα χορό. Εκεί λοιπόν στη σχολή ήρθε μια κυρία που ζητούσε κοπέλες για πασαρέλα. Κι έτσι με πήραν και έκανα μόντελινγκ. Αυτό το έκανα μόνο για το χαρτζιλίκι. Η δασκάλα μου, επειδή ήταν μέσα σε όλα τα θεάματα και τα τηλεοπτικά προγράμματα, με έπαιρνε και πήγαινα σε όλα όσα γίνονταν. Έτσι, αρχικά έπαιξα κάτι πολύ μικρά ρολάκια. Μόλις τελείωσα το σχολείο, πήγα για σπουδές στη δραματική σχολή με συμμαθητές τη Λίλα Καφαντάρη, τον Παύλο Χαϊκάλη, την Ισμήνη Καλέση και πολλούς άλλους».

• Συνήθως οι ηθοποιοί της δεκαετίας του ’80 και του ’90 αποδοκιμάζουν τις συμμετοχές τους στις βιντεοκασέτες...

«Το βίντεο για μένα ήρθε μετά. Πρώτα ήρθαν το θέατρο και ο κινηματογράφος. Από εκεί με έμαθαν. Το βίντεο ήταν τότε ό,τι σήμερα η ιδιωτική τηλεόραση. Κράτησε μόλις πέντε χρόνια, μέχρι που ήρθαν τα ιδιωτικά κανάλια. Τότε ο κόσμος σε επέλεγε. Τώρα σε επιβάλλουν μέσω της τηλεόρασης. Από την άλλη, για μένα δεν ήταν φτηνό ως πρόγραμμα. Αντιθέτως, υπήρχαν προσεγμένες δουλειές. Άλλωστε μην ξεχνάτε πως ακόμα και σήμερα τις ταινίες του ’80 τις βλέπεις ευχάριστα και γελάς. Τα υπόλοιπα τα έλεγαν και τα λένε οι δήθεν. Δεν θα ξεχάσω, ήμουν μαθήτρια στη δραματική σχολή και κάποιοι ψευτοκουλτουριάρηδες επέκριναν τους ηθοποιούς των ασπρόμαυρων ταινιών αλλά και τις ίδιες τις ταινίες της δεκαετίας του ’60. Ντροπή!».

• Κάνατε δουλειές για τις οποίες μετανιώσατε εκ των υστέρων;

«Δεν μετάνιωσα για καμιά δουλειά που έκανα, γιατί όλες ήταν αξιοπρεπείς, με πολύ αξιόλογους συναδέλφους! Θα μπορούσα να είχα κάνει 70 ταινίες, αντί για 20 που έκανα. Όμως έκανα αυτές που θεωρούσα σωστές!».

• Από όλους τους συνεργάτες με τους οποίους παίξατε και έχουν φύγει από τη ζωή ποιος σας λείπει περισσότερο;

«Στο θέατρο έχω παίξει με όλα τα ιερά τέρατα. Από τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, ως τον Κώστα Βουτσά, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τη Μάρω Κοντού και τον Βασίλη Τσιβιλίκα. Ήμουν τυχερή που τους πρόλαβα στις δόξες τους, όταν το κοινό έκανε ουρές για να μας δει. Μου λείπουν όλοι και νομίζω λείπουν και από το κοινό. Δυστυχώς όλοι αυτοί είναι αναντικατάστατοι. Σήμερα λυπάμαι, όλα είναι ένα fast food!».

• Με το #MeToo τι σχέση έχετε;

«Το #MeToo υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Μην τρελαθούμε, δεν ανακαλύψαμε τώρα την Αμερική. Εγώ έχω μιλήσει εδώ και 20 χρόνια για τις παρεvoχλήσεις που έχω δεχτεί, για τις δουλειές που έχασα γιατί δεν ενέδωσα. Θα είχα κάνει πολύ περισσότερα και διαφορετικά πράγματα αν είχα ενδώσει όπως κάποιοι ήθελαν. Και τότε είχα μιλήσει ανοιχτά, απλά σήμερα ζούμε σε μια υποκριτική εποχή. Τι έχει κάνει αυτή η κοινωνία για τους παιδεpαστές και τους παιδoφιλoυς που αλωνίζουν τις χώρες χωρίς να πληρώνει κανείς τίποτα;».

• Ποια ήταν η πιο ακραία πράξη σeξουαλικής παρεvόχλησης που δεχτήκατε;

«Δυστυχώς δεν ήταν μία φορά. Ήταν πολλές. Πάντα σηκωνόμουν και έφευγα προσπαθώντας να είμαι ήρεμη. Μια φορά όμως σήκωσα ένα μπουκάλι και το έφερα στο κεφάλι ενός «κυρίου». Όταν η εξουσία είναι σε λάθος χέρια, δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις!».