Το «αντίο» της Βίκυς Βολιώτη στην Μάγια Λυμπεροπούλου (photo)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
H πολιτική κηδεία της πραγματοποιήθηκε προχθές (Δευτέρα 26/7) στο Α’ Νεκροταφείο, ενώ - μετά από επιθυμία της - η σορός της αποτεφρώθηκε.
Αργότερα η ηθοποιός Βίκυ Βολιώτη, που είχε γίνει γνωστή από τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο «Λόγω Τιμής», έγραψε σε κοινή τους φωτογραφία που ανέβασε στο Instagram:
«Tο "ουδείς αναντικατάστατος" δημιουργήθηκε προκειμένου να μας κάνει πιο εύκολο το κενό που αφήνουν κάποιοι άνθρωποι, να μας απαλλάξει από την αναμέτρηση με την μετριότητα μας. Γιατί υπάρχουν αυτοί που όταν πεθαίνουν αφήνουν πίσω μια τρύπα μεγάλη που χάσκει. Και δεν μιλάω για συναισθηματικό κενό αλλά για το κενό που αφήνουν κάποιοι άνθρωποι στον συμπαντικό χωροχρόνο. Μιλάω για αυτούς που επηρεάζουν ενεργειακά την εξέλιξη της ανθρωπότητας προς το καλύτερο. Κι αυτό δεν αποδεικνύεται από τα επιτεύγματά τους αλλά από την επιρροή σε όσους βρέθηκαν στον δρόμο τους, από τον τρόπο που τους καθόρισαν.
Ένας τέτοιος άνθρωπος υπήρξε η Μάγια Λυμπεροπούλου. Οι νεότεροι πιθανόν να μην την έχουν ακούσει και πολλοί από τους παλαιότερους θα τη θυμούνται, αλλά μάλλον σαν κάποια που ανήκει σε μια άλλη εποχή, μακρινή και αδιάφορη τώρα πια. Οι περισσότεροι όμως που βρέθηκαν κοντά της γνωρίζουν - ακόμα κι αν διαφωνούσαν μαζί της - ότι η Μάγια ανήκε σε ένα είδος "ζώου" που είναι υπό εξαφάνιση. Η μόρφωση της τεράστια. Το μυαλό της κοφτερό. Η σκέψη της νηφάλια, αντικειμενική. Ο λόγος της διαυγής, σαρκαστικός, ενίοτε σκληρός. Γενναιόδωρη, ειλικρινής, δεν θα σου χαριζόταν ποτέ. Ανοιχτόμυαλη. Ανεξάρτητη, ασυμβίβαστη. Ήταν ατρόμητη. Χωρίς φόβους. Ή για να το πω πιο σωστά, οι φόβοι δεν την κράτησαν πίσω. Ήταν απόλυτη, απαιτητική. Παθιασμένη. Με το θέατρο. Δεν νομίζω ότι έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο τόσο αφοσιωμένο. Μελετούσε αδιάκοπα. Αναρωτιόταν συνεχώς γύρω από την τέχνη της. Το θέατρο δεν την απασχολούσε προσωπικά, καριερίστικα. Την απασχολούσε ανιδιοτελώς. Σαν σύνολο. Η Μάγια σκεφτόταν. Η Μάγια ήταν διανοούμενη. Για πόσους ανθρώπους μπορούμε να το πούμε αυτό σήμερα; -Διανοούμενος; Ω Θεέ μου! Πόσο βαρετό!
- Πριν από 25 χρόνια, στο ξεκίνημά μου, επεδίωξα να τη γνωρίσω. Επέλεξα να είναι στη ζωή μου και αυτή ήταν η πιο έξυπνη "επένδυση" που έκανα. Η Μάγια υπήρξε δασκάλα μου, μου άνοιξε νέους ορίζοντες, με προχώρησε σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη. Και είμαι αφάνταστα τυχερή που με τίμησε με την αγάπη της. Γεια σου Μαγιούλα μου, θα μας λείψεις.
ΥΓ1.Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να βρείτε κι εσείς έναν άνθρωπο να σας εμπνεύσει όσο εκείνη εμένα. Ειδικά οι νεότεροι.
ΥΓ2. Στην κηδεία χτες (σ.σ. Δευτέρα) ήρθαν πολλοί. Όμως απουσίασαν και άλλοι που νομίζω όφειλαν να είναι.»