Γ. Χρανιώτης: «Ήμουν μέσα στον τοκετό της Γεωργίας για 15 ώρες» - Η εξομολόγηση για την απώλεια του πατέρα του (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Την Κυριακή ήταν η σειρά του Γιώργου Χρανιώτη να καθίσει στον καναπέ του Dot. Αρχικά ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την πατρότητα που βιώνει εδώ και λίγους μήνες. 

Ο Γιώργος Χρανιώτης και η αγαπημένη του, Γεωργία Αβασκαντήρα, ενώθηκαν με τα γαμήλια δεσμά τον Ιούνιο του 2018. Δύο χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 2020, γεννήθηκε ο γιος τους, Αλέξανδρος.

«Η ζωή μου έρχεται πλέον σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το παιδί... Ήμουν μέσα στον τοκετό για 15 ώρες κι έβαινα για λίγο. Παρακολούθησα όλη τη διαδικασία, ήταν υποχρέωσή μου να το κάνω αυτό. Ο ήρωας είναι η γυναίκα και ο άντρας οφείλει να της κρατάει το χέρι στο χειρουργείο.... Μετά από κάποιες μέρες έκλαψα όταν συνειδητοποίησα την ευτυχία που ένιωσα με το γιο μου», είπε, μεταξύ άλλων, ενώ αναφέρθηκε στη γνωριμία και το γάμο του με τη Γεωργία.

Ο ηθοποιός είχε κάνει μία συγκινητική ανάρτηση για τον πατέρα του, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 30 Δεκεμβρίου 2020. Ο Γιώργος Χρανιώτης εξομολογήθηκε: 

«Έξι μήνες μετά τη γέννηση του γιου μου έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου. Πέθανε στις 30 Δεκεμβρίου. Πρόλαβε να δει το παιδί μου μια φορά, ήταν αρκετά ταλαιπωρημένος. Ήταν σε ένα νοσοκομείο κι έκανε αιμοκαθάρσεις. Η τελευταία μου προσευχή, μια μέρα πριν φύγει, αφορούσε διάφορα πράγματα που έπρεπε να διευθετήσω σε σχέση με τη ζωή του και την υγεία του. Θυμάμαι ότι ζήτησα στην προσευχή μου πως "Αν αντέχεις, πάμε. Εγώ έχω κουράγιο ακόμα. Αν δεν αντέχεις, καν' την, φύγε...". Και την επόμενη μέρα πέθανε...

Όταν αισθάνεσαι πως η ζωή του θα είναι καλύτερη αφού "φύγει", το μόνο εγωιστικό κομμάτι - που σε αφορά - είναι ότι θα σου λείψει εσένα...

Του κράτησα το χέρι δύο ώρες πριν "φύγει". Μπήκα στο θάλαμο που ήταν γιατί κόλλησε κορονοϊό ο μπαμπάς μου την τελευταία εβδομάδα πριν "φύγει" και μεταφέρθηκε σε ένα νοσοκομείο. Πήγα εκεί και παρακάλεσα να μπω στο θάλαμο που ήταν κι έκανε την αιμοκάθαρση, το οποίο δεν γίνεται. Κάτι κατάλαβα ότι ο μπαμπάς μου "φεύγει". Οπότε μπήκα, του κράτησα το χέρι και του μίλησα. Ήταν πιο δύσκολη η επικοινωνία μας γιατί ήταν αρκετά ταλαιπωρημένος. Άκουγε και προσπαθούσε να μιλήσει και μετά πήγε να κάνει μια αξονική τομογραφία. Την ώρα που εγώ διάβαζα κάτι παραμύθια σε παιδάκια στην Κηφισιά "έφυγε"... Ο μπαμπάς μου κατάλαβε πάρα πολύ πόσο τον αγαπάω. Ήμουν πολύ δίπλα του...».

Δείτε τη συνέντευξη.