Έμυ Στυλιανίδου: Νέα καταγγελία από την ηθοποιό για τον Κώστα Σπυρόπουλο (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Μετά την καταγγελία της Τζένης Μπότση, της Αγγελικής Λάμπρη και της Λουκίας Μιχαλά κατά του Κώστα Σπυρόποπουλου, ο οποίος εξέδωσε απάντηση μέσω του δικηγόρου του, μία ακόμη καταγγελία έρχεται επώνυμα κατά του ηθοποιού και σκηνοθέτη. 

Το πρωί της Κυριακής η ηθοποιός Έμυ Στυλιανίδου περιέγραψε την εμπειρία της στην εκπομπή «Έλα χαμογέλα». Συγκεκριμένα, δήλωσε:

«Εγώ με ονοματεπώνυμο και καλώ και τις άλλες κοπέλες, που τους έχει συμβεί κάτι ανάλογο, να βγουν και να καταγγείλουν το γεγονός. Όχι για μια προβολή πεντάλεπτη, ούτε να κάνουμε ένα τηλεοπτικό δικαστήριο. Απλά να καταθέσουμε την ψυχή μας και να πούμε την αλήθεια μας...

Πριν από κάποια χρόνια μου είπαν να πάω σε μια audition σε ένα θέατρο στο Μεταξουργείο, την οποία θα έκανε ο κ. Σπυρόπουλος. Πήγα ευπρεπώς ενδεδυμένη, γιατί μπορεί να ακουστούν πολλές γνώμες. Συνήθως λέγεται "τι φορούσες;", "προκάλεσες" κ.α. και το επισημαίνω για να ξεκαθαρίσω κάποιες σκιές. Φορούσα ένα παντελόνι και ένα πουκάμισο.

Όταν πήγα στο θέατρο με υποδέχτηκε ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος, ο κ. Σπυρόπουλος, ο οποίος κλείδωσε πίσω μου την πόρτα. Αυτό με θορύβησε λίγο, αλλά είπα μήπως γίνεται έτσι... Πίστευα ότι θα ήταν κι άλλοι άνθρωποι μέσα στο θέατρο, αλλά δεν είδα κανέναν ηθοποιό, ήμουν μόνη. Κατάλαβα ότι κάνει την οντισιόν με έναν - έναν άνθρωπο, πως κλείνει ραντεβού προσωπικό. Κάναμε μια συζήτηση, αλλά κάτι δε μου άρεσε. Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες... Υπήρχε μια διαχυτικότητα...

Στη συνέχεια μου έδωσε να διαβάσω ένα κείμενο του Σ. Μπέκετ κι από εκεί και μετά άρχισε μια συμπεριφορά πολύ οικεία... Εγώ καθόμουν στην καρέκλα. Ο ίδιος ήταν απέναντί μου και άρχισε να κάνει κάποιες άσεμvες κινήσεις στον εαυτό του.

Εγώ στη θέα όλων αυτών έφυγα απ' τη σκηνή και πήγα στην αίθουσα. Ο ίδιος δεν ξέρω τι μπορεί να έπαθε απ' την αντίδραση μου... Συγκεκριμένα από τον πανικό μου, το φόβο μου και τον τρόμο μου άρχισα να γελάω υπερβολικά έντονα. Και σε μένα, στ' αφτιά μου, ηχούσαν τα γέλια μου περίεργα. Μετά απ' όλα αυτά άνοιξε την πόρτα κι εγώ έφυγα τρέχοντας. 

Θέλω να διευκρινίσω ότι το θέατρο δεν είναι δουλειά όπως ακούγεται ότι "σε όλες τις δουλειές γίνεται αυτό". Ακόμα και τώρα που σας μιλάω, μετά από τόσα χρόνια, είμαι ταραγμένη. Τώρα πια τα παιδιά μου μεγάλωσαν, πατάω στα πόδια μου, όπως και οι υπόλοιπες κοπέλες. Γίνεται τώρα γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουμε τώρα. Γιατί αν το κάναμε τότε θα ήμασταν μόνες μας και ενδεχομένως γραφικές, τραγικές και όλα αυτά...

Δεν ξέρω εάν σ' αυτόν το χώρο πάνε άνθρωποι που νοσούν ή νοσούν σ' αυτόν το χώρο. Πολλές φορές έχω προβληματιστεί γι' αυτό το γεγονός...

Το περιστατικό έγινε το 2003 με 2004. Μετά από τόσα χρόνια, αν μου ζητούσε συγγνώμη θα κάλυπτε ένα μέρος, όχι του εγωισμού μου, αλλά της ψυχής ενός παιδιού.

Ούτε στη μητέρα μου δεν το είχα πει, δεν το ανάφερα πουθενά, δεν ξέρω γιατί... Μπορεί και να ντρεπόμουν. Αν υπήρχαν κι άλλες φωνές δε θα το άφηνα έτσι...».

Δείτε το βίντεο.