Νεοχώρι Μεσσηνίας: Το άγνωστο και άσημο πατρικό σπίτι της Μαρίας Κάλλας (video)

Διαφήμιση - Advertisement

«Όλα μεμιάς καταρρέουν... Το σπίτι των Καλογεροπουλαίων δεν είναι πια σπίτι, αλλά μονάχα ερείπια τοίχων θλιβερότατα, που πασχίζουν ν’ αντέξουν όρθια στις κάθε λογής θεομηνίες, μέσα σε χόρτα, καλάμια και άκρα εγκατάλειψη...»

Πρόκειται για ένα ακόμη ενδιαφέρον απόσπασμα από το κανάλι «haanity» του Youtube. Στην περιγραφή του βίντεο, που δημοσίευσε χθες, Πέμπτη, ο θεολόγος, Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Καποδίστριας αναφέρει για το πατρικό σπίτι της Μαρίας Κάλλας (Καλογεροπούλου), της διάσημης σοπράνο:

«Είχα από πολύ παλιά ακούσει, ότι ο τόπος καταγωγής της θρυλικής Μαρίας Καλογεροπούλου (Κάλλας) είναι το μικρό χωριό Νεοχώρι της Ιθώμης στη Μεσσηνία, κοινώς Νιοχώρι. Χρόνια περνούσα από εκεί κοντά, λόγω οικογενειακής συγγένειας με διπλανό χωριό, αλλά ποτέ δεν έψαξα περαιτέρω τα πράγματα.

Φέτος, ευρισκόμενος ξανά στα ίδια μέρη, είπα ν’ αναζητήσω τα ίχνη της οικογένειάς της μεγάλης αοιδού κι ενδεχομένως κάποιο απομεινάρι της μνήμης της σ’ εκείνο τον καταπράσινο τόπο. Κυρίως ένα σπίτι, για το οποίο είχα πληροφορηθεί.

Προερχόμενος από τη γειτονική κωμόπολη του Μελιγαλά και διαβαίνοντας το βυζαντινό γιοφύρι της Μαυροζούμαινας, το οποίο εσχάτως αποκαθίσταται, ρωτώ τους περαστικούς για το σπίτι του Γιώργου Καλογερόπουλου, πατέρα της Μαρίας.

Σε λίγο βρίσκομαι μπροστά στην επιτοίχια δίγλωσση ταμπέλα “ΟΔΟΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ (ΚΑΛΛΑΣ) / MARIAS KALOGEROPOULOU (KALLAS)”. Συλλογίζομαι, μ’ ευχαρίστηση, ότι επιτέλους πάμε καλά! Μπράβο! Ακόμη και οδός! Οργάνωση σπουδαία! Κάτι κινείται, λέω, εν τω μέσω της σύγχρονης πολιτισμικής ακηδίας!!! Ρωτώ για το σπίτι της Οικογενείας και να: Όλα μεμιάς καταρρέουν...

Το σπίτι των Καλογεροπουλαίων δεν είναι πια σπίτι, αλλά μονάχα ερείπια τοίχων θλιβερότατα, που πασχίζουν ν’ αντέξουν όρθια στις κάθε λογής θεομηνίες, μέσα σε χόρτα, καλάμια και άκρα εγκατάλειψη... Πέτρες πάνω σε πέτρες... Βουερές σιωπές στοιβαγμένες στο εντελώς πένθιμο τοπίο...

Τα πάντα -δυστυχώς- φορούν τη φθορά τους εδώ, ο δε Χρόνος ολοκληρώνει ολοένα, το καταλυτικό του έργο, ανενόχλητος... Ουδείς ενδιαφέρεται -ως φαίνεται- και ουδείς πτοείται από την παρακμιακή αυτή κατάσταση ενός τόπου, ο οποίος θα μπορούσε με χίλιους δυο τρόπους, ν’ αποκατασταθεί και ν’ αναδειχθεί... Αισθήματα βαθιάς πικρίας με κατέλαβαν...

Σύμφωνα μ’ έγκυρες πληροφορίες μας, η σημερινή ιδιοκτήτρια δεν έχει αντίρρηση ν’ αξιοποιηθεί από την Πολιτεία το σπίτι, αλλά -ισχυρίζεται- είναι ανάγκη, να υπάρξει πραγματική βούληση από πλευράς του κράτους, δίχως τις γνωστές παλινωδίες και τους αδιέξοδους δικολαβισμούς. Μέχρι τώρα, ένα μεγάλο Τίποτα, παρότι ο προβληματισμός έχει παλαιότερα τεθεί πάλι και πάλι από διάφορους φορείς...»