«Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του»: Η Θάλεια Ματίκα σκηνοθετεί τον Τάσο Ιορδανίδη (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Για την περιοδεία της παράστασης «Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του» μίλησε χθες στην εκπομπή «Συνδέσεις» της ΕΡΤ η Θάλεια Ματίκα.

Το αντιπολεμικό έργο του Ντάλτον Τράμπο, σε διασκευή Σοφίας Αδαμίδου και σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα, ξεκίνησε την καλοκαιρινή περιοδεία την 1η Ιουλίου. Στο ρόλο του Τζο ο Τάσος Ιορδανίδης.

Το έργο γράφτηκε το 1939 και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ. Μεταφέρθηκε από τον ίδιο στον κινηματογράφο το 1971 και απέσπασε το Διεθνές Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών.

Δείτε το βίντεο.

«Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του» του Ντάλτον Τράμπο, σε σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα

Η επόμενη παράσταση στο Δημοτικό θέατρο του Κολωνού, στις 22 Ιουλίου, στις 9 μ.μ.

Διάρκεια: 70'

Πληροφορίες - εισιτήρια: viva.gr

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12 ευρώ, Φοιτητές - άνεργοι 10 ευρώ

Μετά την επιτυχία των παραστάσεων για δυο σεζόν στην Αθήνα και την επίσημη συμμετοχή στο διεθνές φεστιβάλ Ανατολικής Ευρώπης στην Τυφλίδα της Γεωργίας (http://www.tbilisiinternational.com/en), το αντιπολεμικό αριστούργημα συνεχίζει την πορεία του και αυτό το καλοκαίρι.

Ένα σκληρό και καθηλωτικό αντιπολεμικό έργο, αλλά ταυτόχρονα μια οριστική κατάφαση στη ζωή και μαζί ένα βαθιά πολιτικό έργο από εκείνα που τα γέννησε η εποχή –μετά από έναν καταστροφικό Παγκόσμιο Πόλεμο και λίγο πριν ξεκινήσει ο επόμενος.

Γράφτηκε το 1939 και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ. Μεταφέρθηκε από τον ίδιο στον κινηματογράφο το 1971 και απέσπασε το Διεθνές Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών. Ο Τράμπο σκιαγραφεί τη μεγαλύτερη παράνοια του πολιτισμού μας σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής κουφαριών. Στο βιβλίο -από το οποίο έγινε και η διασκευή- είναι ιδιαίτερα αιχμηρός με αυτούς που «σπέρνουν» πολέμους, «θερίζοντας» κέρδη.

Ο Τζόνι, συμβολίζει τον απλό ανώνυμο στρατιώτη, τραυματίζεται την τελευταία μέρα του πολέμου και χάνει τα πάντα. Χωρίς χέρια και πόδια αλλά και μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού του κατεστραμμένο, έχοντας χάσει το πρόσωπό του, την όραση και την ακοή του, την ομιλία του. Κι όμως παραμένει Ανθρωπος. Μέσα σε αυτή την σωματική ανυπαρξία είναι κάτι που δεν το διέλυσε η οβίδα του πολέμου. Το μυαλό. Αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα, η σκέψη, η συνείδηση είναι ακόμα ζωντανά μέσα σε ένα σώμα που πέθανε. Κι αν κρατάει ένα όπλο, είναι ακριβώς αυτό. Αυτό που ξυπνάει από το λήθαργο, αντιλαμβάνεται ότι ακόμα είναι εκεί και σκέφτεται, αναλύει, θυμάται, νοσταλγεί, λυπάται, αντιλαμβάνεται, ξαναπιάνει το νήμα των γεγονότων και σιγά – σιγά, εκείνος ο δίχως σώμα άνθρωπος, φτάνει στην αιτία, φωνάζει, θυμώνει, εξεγείρεται… Ναι, δεν το ακούει κανείς. Κι όμως η φωνή του μυαλού του είναι τόσο δυνατή που τον ακούει ολόκληρη η ανθρωπότητα.

«Θα μείνουμε ζωντανοί, θα περπατάμε, θα μιλάμε, θα τρώμε, θα τραγουδάμε, θα γελάμε, θα αισθανόμαστε, θα αγαπάμε και θα γεννάμε τα παιδιά μας μέσα στην ασφάλεια, στην αξιοπρέπεια, στην ηρεμία, στην ειρήνη. Σχεδιάστε τους πολέμους, κυρίαρχοι των ανθρώπων, σχεδιάστε τους πολέμους και δείξτε το δρόμο κι εμείς θα σας δείξουμε τα όπλα μας».

Στο ρόλο του Τζο ο Τάσος Ιορδανίδης

Θεατρική διασκευή και απόδοση κειμένου: Σοφία Αδαμίδου

Σκηνοθεσία: Θάλεια Ματίκα

 Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Σκηνογραφία-Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδήρη

Μουσική: Τάσος Σωτηράκης

Φωτογραφίες: Φιλιώ Σταματοπούλου

Αφίσα: Νικολέτα Διολή

Οργάνωση παραγωγής: Κωνσταντίνος Πλατής