Σπάρτη Λευκάδας: Το νησί που ανήκε στον Ωνάση και δεν απέκτησε ποτέ τη φήμη του Σκορπιού (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Ένα όμορφο βίντεο για τη Σπάρτη Λευκάδας, που ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Τηλεβοΐδων, δημοσίευσε στο Youtube το κανάλι Travel Inspiration, το οποίο αναφέρει στην περιγραφή:
«Η Σπάρτη ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Τηλεβοΐδων, που βρίσκεται ανάμεσα στην Λευκάδα και την Αιτωλοακαρνανία και το οποίο πήρε το όνομά του από την αρχαία πειρατική φυλή Τηλεβόες, που είχαν σαν ορμητήριο το Μεγανήσι. Μαζί με είκοσι τρία ακόμα νησιά, τα οποία περιβάλλουν τη Λευκάδα, αποτελούν τα ονομαζόμενα Πριγκιποννήσια της Ελλάδας.
Πρόκειται για ένα καταπράσινο ακατοίκητο νησί με καλλιεργήσιμη γη και χαμηλό υψόμετρο, μόλις εφτά μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και τοποθετείται ακριβώς απέναντι από το Περιγιάλι Λευκάδας. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ανήκε σε γαλλική οικογένεια, ενώ το 1963 αγοράστηκε μαζί με τον Σκορπιό από τον Αριστοτέλη Ωνάση.
Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του Σκορπιού, με τη φήμη του να φτάνει στα πέρατα του κόσμου, ο Ωνάσης ξεκινά τις εργασίες στη Σπάρτη, με σκοπό να δημιουργήσει ένα αντίγραφο του πρώτου για το γιο του Αλέξανδρο. Όμως οι εργασίες σταματούν βίαια τον Γενάρη του 1973, όταν το μικρό αμφίβιο αεροσκάφος Piaggio 136, με χειριστή τον 25χρονο Αλέξανδρο, συντρίβεται, αμέσως μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Ελληνικού και ο ίδιος βρίσκει τραγικό θάνατο, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ, εξαιτίας της βαριάς κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης που υπέστη.
Αρκετά χρόνια αργότερα, περνάει στην ιδιοκτησία του Ρώσου μεγιστάνα «βασιλιά της ποτάσας» Ντιμίτρι Ριμπολόβλεφ, θέλοντας να το προσφέρει ως δωρεά στην 24χρονη κόρη του Εκατερίνα και την 12χρονη Άννα.
Στόχος της οικογένειας είναι όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες στον Σκορπιό, που μεταμορφώνεται σε πολυτελές resort για κροίσους, να ξεκινήσουν οι εργασίες και σε αυτό το νησί.
Και αν οι εργασίες ανοικοδόμησης της Σπάρτης επισκιάστηκαν την πρώτη φορά από την «κατάρα» των Ωνάση, το μέλλον αυτή τη φορά φαίνεται διαφορετικό, μιας και η ιστορία γράφεται μονάχα μια φορά...»