Απόψε στις «360°»: «Αρκιοί και Ψέριμος: στην άκρη του Αιγαίου» (trailer)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Τα νησιά Αρκιοί και Ψέριμος βρίσκονται στην ανατολική άκρη του Αιγαίου και δεν αριθμούν πάνω από 30 μόνιμους κατοίκους. Το καλοκαίρι, χιλιάδες τουρίστες κατακλύζουν τους ειδυλλιακούς αυτούς τόπους, τους ανέγγιχτους από την ένταση των μεγαλουπόλεων. Τον χειμώνα, οι λιγοστοί κάτοικοι που παραμένουν πεισματικά στον τόπο τους καλούνται να δώσουν έναν καθημερινό αγώνα με τη σκληρή μοναξιά και την εγκατάλειψη, προασπίζοντας τις εσχατιές του Αιγαίου.
Στους Αρκιούς, η δασκάλα Μαρία Τσιαλέρα υποδέχεται μπροστά στην κάμερα της εκπομπής «360°» τον μοναδικό μαθητή του σχολείου του νησιού, τον μικρό Χρήστο. Κάνουν μάθημα οι δυο τους.
«Ό,τι θεωρείται αυτονόητο για τα υπόλοιπα παιδιά, δε θεωρείται για τον Χρήστο. Δεν ξέρει τί είναι το χιόνι, τα λεωφορεία, οι διαβάσεις, ακόμη και τα σούπερ μάρκετ και τα ζαχαροπλαστεία. Γιατί οι εικόνες και τα βιώματά του είναι αυτά που έχει στο μικρό περιβάλλον των Αρκιών», λέει η κυρία Μαρία, που υπηρετεί εδώ και 17 χρόνια σε σχολεία της άγονης γραμμής.
Στην Ψέριμο, ο Σακελλάρης και ο Γιώργος είναι από τους ελάχιστους νέους που δεν έχουν φύγει. Ο τόπος ολοένα και ερημώνει. Στο νησί, έχει να γεννηθεί παιδί 22 χρόνια και το σχολείο είναι πια κλειστό. Η Ευδοκία, μητέρα δύο παιδιών, προσπαθεί εδώ και χρόνια να πείσει την Πολιτεία να ξανανοίξει το σχολείο του νησιού, για να μετοικίσει εκεί με την οικογένειά της από τη γειτονική Κάλυμνο. Της απαντούν πάντα αρνητικά.
Στο μικρό νησάκι Μαράθι, ζουν εδώ και δεκαετίες μόνο τρεις άνθρωποι, τρία αδέρφια της οικογένειας Κάβουρα. Ο Μιχάλης, με το ψευδώνυμο «Πειρατής», δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει να μένει εκεί ως το τέλος. Το ίδιο και οι υπόλοιποι κάτοικοι των ακριτικών αυτών νησιών.
«Η μοναξιά δεν με πειράζει, ξεκουράζεται το μυαλό του ανθρώπου και ηρεμεί από τα πολλά – πολλά... Έτσι είναι η ζωή, ζήσε την όπως θες και βάρδα να μην έχεις στον λαιμό σου χαλκά. Έχω τα λουλούδια μου, τον κήπο μου, τα κοτοπουλάκια μου, τι να θέλεις άλλο;» λέει η κυρία Αγγελική από τους Αρκιούς, στη Σοφία Παπαϊωάννου.