Η εξομολόγηση ψυχής της Δόμνας Κουντούρη - Η μάχη με τη μανιοκατάθλιψη και η νοσηλεία της (video)

Διαφήμιση - Advertisement

H Δόμνα Κουντούρη - που είχε ξεχωρίσει με το ταλέντο της στο τραγούδι, όταν συμμετείχε στο Fame Story, που προβαλλόταν στον ANT1 - είχε μιλήσει τον περασμένο Ιούνιο στην τότε εκπομπή της Χριστίνας Λαμπίρη για την περιπέτεια ψυχικής υγείας που πέρασε, με αποτέλεσμα να πάρει αρκετά κιλά και να δεχθεί bullying...

Σήμερα η Δόμνα ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Μαζί σου», όπου άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για όλα στην Τατιάνα Στεφανίδου. Μεταξύ άλλων, είπε:

«Το 2011 είχα κάποια δείγματα υπομανίας. Η υπομανία είναι μια κατάσταση εγρήγορσης, που στην ουσία όλες οι αισθήσεις σου είναι τεταμένες και σε υπερδιέγερση και είχα κάποια συμπτώματα, όπως δεν μπορούσα να ακινητοποιηθώ. Δηλαδή μπορεί να περπατούσα και μια εβδομάδα στην Αθήνα ασταμάτητα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ... δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Μετά από αυτό ήρθε η κατάθλιψη, η οποία κράτησε για πολύ χρονικό διάστημα. Ευτυχώς είμαι τυχερή που έχω μια οικογένεια, η οποία με στηρίζει και με βοήθησε πάρα πολύ σε αυτή τη φάση. Εννοείται ήμουν στη Λήμνο ένα 8μηνο με το κεφάλι στο μαξιλάρι. 

Είναι κάτι το οποία θα πάθαινα ούτως ή άλλως, από ό,τι μου έχουν πει οι γιατροί. Είναι γονίδιο... μπορεί να μην έχεις πιεστεί απαραίτητα από την καθημερινότητα σου. Επειδή είναι θέμα χημείας στον εγκέφαλο και υπερέκκρισης κάποια ορμόνης, δεν είναι κάτι το οποίο ελέγχεις. Όχι ότι δεν υπήρξαν πιεστικά προβλήματα στη φάση που μου συνέβη... υπήρξαν, αλλά δεν ήταν αυτά η αιτία...

Δεν έγινα ποτέ βiαιη ή επικίνδυνη για τον εαυτό μου... Όταν μου συνέβη το βαρβάτο επεισόδιο της μανίας, που νοσηλεύτηκα μετά, φερόμουν αλλοπρόσαλλα. Ήμουν σε ψυχωσικό επεισόδιο. Είχα μια αίσθηση ότι αν αναπνεύσω θα πεθάνω, ότι αν θα κουνηθώ θα διαλυθεί το σύμπαν. Δηλαδή μία ρώσικη ρουλέτα με τον εαυτό μου έπαιζα, δεν ήταν ότι έκανα κάτι ανάρμοστο ή κακό για μένα. Δεν ήταν τόσο εύκολο να επικοινωνήσω στην κατάσταση που ήμουν, διότι η μανία είναι μια κατάσταση εκτός εαυτού, μια κατάσταση εκτός ορίων. Δεν είναι κατάσταση που μπορείς να την ελέγξεις. Ένιωθα ότι έχω εγκλωβιστεί σε ένα κακό ταξίδι... σαν ένα κακό όνειρο... Κράτησε ώρες. Άργησε πολύ να έρθει το ασθενοφόρο. Είχα τις αισθήσεις μου...

Δεν ξέρω αν γνωρίζει ο κόσμος για την κατάσταση των κρατικών ψυχιατρείων... Έμεινα έξι μέρες στο Δρομοκαϊτειο... ήταν φρικτά. Είναι φρικτά και για αυτούς που εργάζονται εκεί και για αυτούς που μένουν. Είναι όλα παρατημένα... Δεν υπάρχει αυτό το περιβάλλον που θα πεις ότι ένας άνθρωπος μπορεί να ηρεμήσει για να βρει την ψυχική του υγεία. Μπορείς να μπεις μέσα και πολύ εύκολα να βγεις χειρότερος.

Σε πρώτη φάση δεν το είχα δεχτεί ότι έχω πρόβλημα και ότι έχω ένα ψυχικό νόσημα, που είναι ανίατο και θέλει φροντίδα καθημερινή για εφόρου ζωής. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει... Μία μέρα έκλαψα πικρά και είπα ότι "Δόμνα έχεις κάτι και πρέπει να το αντιμετωπίσεις".

Το 2013 βρήκα έναν πολύ καλό γιατρό, ο οποίος με βοήθησε πολύ και με βοηθάει ακόμα. Τον βλέπω κάθε μήνα. 

Υπάρχουν χάπια που έχουν επιπτώσεις. Εγώ αυτή τη στιγμή δεν παίρνω κάτι που έχει επίπτωση. Γενικότερα οι διπολικοί παίρνουν συνήθως χάπια που είναι για τους επιληπτικούς, τα οποία έχουν πολύ καλά αποτελέσματα στην καταστολή της μανίας. Αυτά, όμως, τα χάπια είναι βαριά για το συκώτι, το στομάχι και τα νεφρά. Ήταν πολύ δύσκολο. Μέχρι να βρω τη σωστή θεραπεία μου πήρε τρία χρόνια σχεδόν...».