79 χρόνια από τον ατομικό όλεθρο σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι (videos)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Χιροσίμα
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έλαβε χώρα λίγο πριν τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της Ιστορίας.
Η πυρηνική βόμβα «Little Boy» ήταν τύπου ουρανίου 235. Τη ρίψη της έκανε ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, που έδωσε στο αεροσκάφος το όνομα της μητέρας του, Enola Gay. Το αεροπλάνο Β-29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι είχε διανύσει ήδη περισσότερα από 18 χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης.
Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 ψυχές, στην πλειονότητά τους, άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους εξ αιτίας της ραδιενέργειας.
Περίπου το 69% των οικοδομημάτων της πόλεως καταστράφηκε εντελώς και ένα άλλο 6,6% υπέστη σοβαρές ζημιές.
Επί του συνόλου των θανάτων εκτιμάται ότι το 60% οφείλεται στην αρχική θερμοκρασία (από ακαριαία ολική εξαέρωση ή τήξη του σώματος μέχρι εγκαύματα), το 20% από μηχανικό τραυματισμό από το ωστικό κύμα (καθαυτό έκρηξη) και το υπόλοιπο 20% από τη ραδιενέργεια.
Ναγκασάκι
Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη πυρηνική βόμβα στο Ναγκασάκι (την τελευταία μέχρι σήμερα εναντίον ανθρώπων και μάλιστα αμάχων), που κατέστρεψε το βόρειο τμήμα της πόλεως και σκότωσε άμεσα γύρω στους 40.000 ανθρώπους, ενώ χιλιάδες πέθαναν αργότερα.
Στο Ναγκασάκι η βόμβα, με το προσωνύμιο «Fat Man» απο το εργαστήριο κατασκευής της, ήταν άλλου τύπου και χρησιμοποιούσε ως γόμωση το πλουτώνιο.
Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη Κοκούρα, επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον "εφεδρικό" στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι.
Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη και σχεδόν διέλυσε το Β-29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα.
Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της βόμβας στη Χιροσίμα, αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες.
Η χρήση αυτού του όπλου οδήγησε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με την παράδοση της Ιαπωνίας στους συμμάχους στις 15 Αυγούστου 1945.
Ο τραγικός απολογισμός
Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, ο οποίος την έλαβε με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Οι συνέπειες, όμως, ήταν τεράστιες, ενώ υπάρχουν απόψεις που υποστηρίζουν ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση.
Ο αρχικός αριθμός των θυμάτων, που πέθαναν ακαριαία από τη ρίψη των βομβών, υπολογίζεται σε περίπου 70.000 στη Χιροσίμα και 40.000 στο Ναγκασάκι. Όμως οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας τους επόμενους τέσσερις μήνες αύξησαν τον αριθμό των νεκρών σε 90.000 - 166.000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Μέχρι το 1950 ο απολογισμός των θυμάτων είχε ξεπεράσει τα 200.000 θύματα, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι επηρεάστηκαν.
Οι επιζώντες της καταστροφής ονομάστηκαν «χιμπακούσα», που σημαίνει, «αυτοί που επλήγησαν από την έκρηξη». Οι ατομικές βόμβες σημάδεψαν τις ζωές τους για πάντα.
Η πυρηνική βόμβα «Little Boy» ήταν τύπου ουρανίου 235. Τη ρίψη της έκανε ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, που έδωσε στο αεροσκάφος το όνομα της μητέρας του, Enola Gay. Το αεροπλάνο Β-29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι είχε διανύσει ήδη περισσότερα από 18 χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης.
Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 ψυχές, στην πλειονότητά τους, άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους εξ αιτίας της ραδιενέργειας.
Περίπου το 69% των οικοδομημάτων της πόλεως καταστράφηκε εντελώς και ένα άλλο 6,6% υπέστη σοβαρές ζημιές.
Επί του συνόλου των θανάτων εκτιμάται ότι το 60% οφείλεται στην αρχική θερμοκρασία (από ακαριαία ολική εξαέρωση ή τήξη του σώματος μέχρι εγκαύματα), το 20% από μηχανικό τραυματισμό από το ωστικό κύμα (καθαυτό έκρηξη) και το υπόλοιπο 20% από τη ραδιενέργεια.
Ναγκασάκι
Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη πυρηνική βόμβα στο Ναγκασάκι (την τελευταία μέχρι σήμερα εναντίον ανθρώπων και μάλιστα αμάχων), που κατέστρεψε το βόρειο τμήμα της πόλεως και σκότωσε άμεσα γύρω στους 40.000 ανθρώπους, ενώ χιλιάδες πέθαναν αργότερα.
Στο Ναγκασάκι η βόμβα, με το προσωνύμιο «Fat Man» απο το εργαστήριο κατασκευής της, ήταν άλλου τύπου και χρησιμοποιούσε ως γόμωση το πλουτώνιο.
Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη Κοκούρα, επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον "εφεδρικό" στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι.
Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη και σχεδόν διέλυσε το Β-29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα.
Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της βόμβας στη Χιροσίμα, αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες.
Η χρήση αυτού του όπλου οδήγησε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με την παράδοση της Ιαπωνίας στους συμμάχους στις 15 Αυγούστου 1945.
Ο τραγικός απολογισμός
Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, ο οποίος την έλαβε με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Οι συνέπειες, όμως, ήταν τεράστιες, ενώ υπάρχουν απόψεις που υποστηρίζουν ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση.
Ο αρχικός αριθμός των θυμάτων, που πέθαναν ακαριαία από τη ρίψη των βομβών, υπολογίζεται σε περίπου 70.000 στη Χιροσίμα και 40.000 στο Ναγκασάκι. Όμως οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας τους επόμενους τέσσερις μήνες αύξησαν τον αριθμό των νεκρών σε 90.000 - 166.000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Μέχρι το 1950 ο απολογισμός των θυμάτων είχε ξεπεράσει τα 200.000 θύματα, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι επηρεάστηκαν.
Οι επιζώντες της καταστροφής ονομάστηκαν «χιμπακούσα», που σημαίνει, «αυτοί που επλήγησαν από την έκρηξη». Οι ατομικές βόμβες σημάδεψαν τις ζωές τους για πάντα.
Το υλικό στο βίντεο της Μηχανής του Χρόνου προέρχεται από το Εθνικό Εργαστήριο Los Alamos και δείχνει την τελική προετοιμασία και φόρτωση της πυρηνικής βόμβας στο αεροπλάνο που θα αφανίσει το Ναγκασάκι στις 9 Αυγούστου 1945. Το βίντεο είναι χωρίς ήχο και δείχνει την έκρηξη από το παράθυρο συνοδευτικού αεροπλάνου. Αυτό που δεν φαίνεται είναι το ολέθριο αποτέλεσμα...
Με πληροφορίες από: wikipedia