Πέθανε ο καθηγητής Βασίλης Φίλιας

Διαφήμιση - Advertisement

Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα, Τρίτη 13 Φεβρουαρίου, ο κοινωνιολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου Βασίλης Φίλιας, σε ηλικία 91 χρονών...

Ο Βασίλης Φίλιας, γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1927 στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στο 5ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών. Ως νεαρός μαθητής πήρε μέρος στην Αντίσταση. Τον Οκτώβριο του 1944 συνελήφθη από τον ΕΛΑΣ, αλλά απελευθερώθηκε σύντομα.

Το 1946 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το καλοκαίρι του 1949 επιστρατεύτηκε και επιλέχθηκε Έφεδρος Αξιωματικός. Αρχές του 1953 πήρε το πτυχίο της νομικής και μετέβη στο Βερολίνο όπου φοίτησε στη Σχολή Θεωρητικών Οικονομικών. Η διδακτορική εργασία που κατέθεσε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου απορρίφθηκε και την υπέβαλλε στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Θέμα της "Η σχέση των κοινωνικά σημαντικών παραγόντων στην κοινωνιολογία του Μαξ Βέμπερ".

Το 1961 έλαβε το Διδακτορικό του δίπλωμα και επέστρεψε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε αρχικά στον Οργανισμό Βιομηχανικής Αναπτύξεως στο τμήμα Βιομηχανικών έργων. Κατόπιν παραιτήθηκε και ασχολήθηκε με τη δικηγορία.

Τέλη του 1962 εγγράφηκε ως ακροατής στο "London School of Economics" και εντάχθηκε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού "Νέα Οικονομία". Ο Ευάγγελος Παπανούτσος τον κάλεσε να συνεργαστεί στον μορφωτικό σύλλογο Αθήναιον παραδίδοντας κύκλο μαθημάτων με τίτλο ''Οικονομία και Κοινωνία''. 

Το 1964 ήταν ένας εκ των συνιδρυτών του Ομίλου Παπαναστασίου και πρόεδρός του. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Εποχές", "Τεχνικά χρονικά" και "Αρχιτεκτονικά θέματα", ενώ συμμετείχε με την οικονομική στήλη της εφημερίδας "Εβδομάδα".

Από το 1964 έως το 1967 ορίστηκε ως Γενικός Γραμματέας στην Εταιρεία Προγραμματισμού, ενώ στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών ανέλαβε την Έρευνα Μετανάστευσης.

Με το πραξικόπημα του 1967 ο Βασίλης Φίλιας οργάνωσε μαζί με άλλους διανοουμένους την αντιστασιακή οργάνωση Δημοκρατική Άμυνα.

Τον Ιούνιο του 1968 συνελήφθη από την Ασφάλεια και οδηγήθηκε στις Φυλακές Αβέρωφ. Τον Μάιο του 1969 δικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο σε 18 1/2 χρόνια φυλακή. Με την αμνηστία του 1973 αφέθηκε ελεύθερος.

Το 1974 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και ήταν επικεφαλής του κέντρου μέχρι το 1981.

Το 1975 διορίστηκε εντεταλμένος υφηγητής Κοινωνιολογίας στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και το 1977 εκλέχθηκε καθηγητής.

Τον Ιούνιο του 1975 διαγράφηκε από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Το 1975 συνεργάστηκε με την Ελευθεροτυπία (μέχρι το 1986) και έκδωσε το περιοδικό "Οικονομία και κοινωνία".

Από το 1977 δίδασκε στη Σχολή Ελευθέρων Σπουδών Εργαστήρι Δημοσιογραφίας. Από το 1978 έως το 1987 έδινε διαλέξεις σε όλη την Ελλάδα στα πλαίσια του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου-θεσμού που σύστησε το Υπουργείο Παιδείας.

Το 1980 ο Υπουργός Υγείας Σπυρίδων Δοξιάδης του ανέθεσε το συντονισμό της ομάδας μελέτης για την οργάνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Το 1980 έως το 1981 διατέλεσε Πρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 1982 διατέλεσε πρόεδρος του Εφορευτικού συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας. Διατέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας (1985-1989). 

Στις εκλογές του 1985 συμμετείχε ως υποψήφιος συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ, σε μη εκλόγιμη θέση. Το φθινόπωρο του 1985 ήταν συνιδρυτής του φορέα Λαϊκή Αγωνιστική Ενότητα. 

Το 1986, διαφοροποιούμενος από την φιλοκυβερνητική γραμμή της Ελευθεροτυπίας, αποχώρησε και συνεργάστηκε ως σχολιογράφος στην εφημερίδα Πρώτη από το 1986 έως το 1988, οπότε διέκοψε και συνεργάστηκε με την εφημερίδα Έθνος.

Στις εκλογές του Ιουνίου του 1989 συμμετείχε ως υποψήφιος με το κόμμα του Συνασπισμού στη Β' Αθηνών.

Τον Ιούλιο του 1989 διορίστηκε πρόεδρος του Δ.Σ. της Ολυμπιακής Αεροπορίας μέχρι το τέλος του 1992.

Από το 1991 ήταν υπεύθυνος της ελληνικής έκδοσης του διεθνούς περιοδικού "Ο Σοσιαλισμός του Μέλλοντος".

Από το 1967 ήταν παντρεμένος με τη νομικό Ελένη Παπακωνσταντίνου.

Πληροφορίες από: wikipedia