Συγκλονίζει η περιγραφή της Μίνας Αρναούτη: «Κατάλαβα ότι πήγαινε για τον τοίχο... Δεν μου έλεγαν ότι πέθανε... » (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Η Μίνα Αρναούτη, 21 μήνες μετά το τροχαίο δυστύχημα στο οποίο έχασε τη ζωή του ο Παντελής Παντελίδης, έδωσε την πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη στον Αντώνη Σρόιτερ και την εκπομπή «Αυτοψία», που προβλήθηκε στον Alpha το βράδυ της Τετάρτης,  Μετά τη δικαστική απόφαση που βάζει την υπόθεση στο αρχείο, μίλησε για όλους και για όλα, ενώ συγκινήθηκε όταν αναφέρθηκε στη στιγμή που έμαθε για το θάνατο του τραγουδιστή.

Η Μίνα Αρναούτη, αναφερόμενη στη γνωριμία της με τον Παντελή Παντελίδη είπε ότι τον γνώρισε πριν γίνει διάσημος, ενώ με τη Φρόσω Κυριάκου όταν έγινε το τροχαίο γνωριζόταν λιγότερο από ένα χρόνο.

Για τη βραδιά  πριν το τροχαίο και για το τροχαίο είπε:

Εμένα ο Παντελής όταν μου είπε "αν θέλεις να έρθεις εκεί", μου είπε ότι θα πάμε σε ένα σπίτι όπου είναι ο φίλος μου ο τάδε να κάτσουμε, να παίξουμε λίγο πόκερ, να γελάσουμε. Εγώ δε φαντάστηκα ότι μπορεί αυτό να μην είναι σπίτι και να είναι σπίτι λέσχη. Εγώ φαντάστηκα ότι κι εγώ θα μπορούσα να παίξω χαρτιά. Όταν έφτασα εκεί διαπίστωσα ότι ήταν πολλά τα χρήματα που παίζανε και ότι ήταν επαγγελματικό. Παρόλα αυτά ο Παντελής τους γνώριζε όλους.

Θεωρώ ότι δεν έφταιγε τόσο πολύ το αλκοόλ, τουλάχιστον αυτή την αίσθηση είχα πριν φύγουμε από το σπίτι. Δεν έδειχνε μεθυσμένος. Αν έδειχνε θα' μουν η πρώτη που θα έφευγε με ταξί, καθώς είχα από το παρελθόν μία άσχημη εμπειρία και φοβάμαι πολύ να μπαίνω σε αμάξια που οδηγούν μεθυσμένοι. 

Τον Παντελή δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ στη θέση του οδηγού. Όσες φορές πηγαίναμε κάπου οδηγούσαν άλλοι. Του έλεγα του Παντελή να μην τρέχει, από την αρχή. Τότε ήταν ακόμα πολύ νωρίς, δεν ξέρω, τον έβλεπα δηλαδή ότι δεν έπινε. Κατά την ώρα του ατυχήματος, πάλι αύξησε ταχύτητα και του είπα "Παντελή μην τρέχεις γιατί φοβάμαι". Είδα ότι δεν κατάλαβε αυτό που του έλεγα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ. Με άκουσε, απλά αδιαφόρησε... και είχα και την αίσθηση ότι αύξησε ταχύτητα εκείνη τη στιγμή. Κι επειδή πραγματικά φοβήθηκα έβαλα τη ζώνη μου. 

Πριν το ατύχημα δε μιλάγαμε καθόλου μεταξύ μας. Ο Παντελής οδηγούσε, η Φρόσω τσέκαρε κάτι μηνύματα στο κινητό της. Ανησύχησα για τον τρόπο που οδηγούσε και δεν πρόλαβα να τα σκεφτώ όλα και έγινε το ατύχημα.

Κατάλαβα ότι πήγαινε για τον τοίχο. Είχα την αίσθηση ότι δεν μπόρεσε να το ελέγξει. Σα να το άφησε να φύγει. Το μόνο που θυμάμαι να άκουσα ήταν μία κραυγή της Φρόσως. Επειδή ασχολιόταν με το κινητό της μάλλον ξαφνιάστηκε.

Οι στιγμές μετά το τροχαίο:

Τα πρώτα δευτερόλεπτα μετά τη σύγκρουση είχα την αίσθηση ότι η Φρόσω προσπαθούσε να ξεσφηνώσει από κάπου. Είχα πανικοβληθεί και φώναζα βοήθεια. Είχα δει τα τραύματά μου και τρόμαξα. Είπα να σώσουν τον Παντελή.

Οι πέντε εφιαλτικοί μήνες στον «Ευαγγελισμό»:

Ήμουν σε πανικό, ένιωθα απειλή, θεωρούσα ότι οι γιατροί ήταν κάποιοι οι οποίοι ήθελαν να μου κάνουν κακό. Ήμουν πολύ νευρική, ήμουν πολύ επικίνδυνη να κάνω κακό στον εαυτό μου. Με είχαν δεμένη και ακινητοποιημένη και αυτό με τρόμαζε πολύ περισσότερο, καθώς δεν μπορούσα και να μιλήσω για να καλέσω βοήθεια.

Στην αρχή μου έλεγαν ότι ο Παντελής χτύπησε το πόδι του και έλεγα "γιατί δεν έρχεται να με δει". Μετά άρχισαν σιγά σιγά να μου λένε ότι είναι πολύ σοβαρά. Ώσπου μια μέρα μου είπε η μητέρα μου ότι ο Παντελής "έφυγε" τη μέρα που έγινε το ατύχημα. Ένιωσα πανικό και φόβο. Άρχισαν να μου φέρνουν περιοδικά που έλεγαν ότι "εσείς τον φάγατε" και φοβήθηκα για τη ζωή της μητέρας μου.

Όταν έμαθα για το θάνατο του Παντελή είχα τύψεις σχετικά με το τι θα μπορούσα να έκανα για να το έχω αποτρέψει. Άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως αν δεν είχα καλέσει τη Φρόσω να έρθει εκεί, δεν θα καλούσε τον Παντελή, αλλά κατάλαβα ότι όλο αυτό ήταν ένας φαύλος κύκλος που δεν οδηγούσε πουθενά. Ένιωθα τύψεις που έζησα εγώ κι όχι εκείνος.

Για τα μηνύματα που δέχτηκε και αν έχει μετανιώσει για κάποιο από τα σχόλια που ανέβασε στα social media:

Μου λέγανε "να μείνεις ανάπηρη… εσύ τον σκότωσες…", κι εγώ είχα να αποφασίσω αν θα έπρεπε να στηριχτώ στο γεγονός της λύπης, κάτι στο οποίο είμαι πολύ αντίθετη γενικά στη ζωή μου ή να υψώσω το ανάστημά μου και να πω "εδώ είμαι και θα πολεμήσω γι’ αυτό, αλλά όχι με το να με λυπούνται". Δεν θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που πρέπει να με λυπούνται. Συνέχισα απλά τη ζωή μου.

Όχι δεν έχω μετανιώσει. Θεωρώ ότι δέχτηκα πολύ μεγάλο πόλεμο και απλά υπερασπίστηκα τον εαυτό μου. Η αλήθεια μου θεωρώ ότι αποδείχθηκε και με το παραπάνω με την εισαγγελική απόφαση, οπότε δεν έλεγα κάπου ψέματα.

Για την οικογένεια του Παντελίδη:

Τον Τριαντάφυλλο τον δικαιολόγησα κι εκείνον και τη μητέρα του. Σέβομαι απόλυτα τον πόνο τους  και καταλαβαίνω ότι είναι πολύ βαρύ όλο αυτό και πολύ δύσκολο. Όμως κι εγώ ήμουν πολύ τραυματισμένη, πέρασα πάρα πολλά, άλλαξε εντελώς η ζωή μου.

Εγώ δεν νιώθω ούτε κάποια κόντρα, ούτε κρατάω κάποια κακία, αλλά εφόσον ο Τριαντάφυλλος ήθελε να μάθει την αλήθεια, και τώρα πλέον αυτή έχει αποκαλυφθεί, νομίζω ότι θα έπρεπε να με πλησιάσει και να μου έλεγε ότι "έκανα λάθος". Αυτό θα το εκτιμούσα πάρα πολύ.

Νιώθω αδικημένη από την οικογένεια Παντελίδη. Θα μπορούσαν όλη αυτή την αναζήτηση της αλήθειας να την έκαναν σε πιο σιωπηλούς τόνους έτσι ώστε να βοηθούσαν και μένα να σταθώ στα πόδια μου, γιατί ήμουν πάρα πολύ αδύναμη...και δέχτηκα μεγάλο πόλεμο.