Εβελίνα Νικόλιζα: «Πώς έχασα 35 κιλά» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Το βίντεο το συνοδεύει με ένα μακροσκελές κείμενο στην περιγραφή. Η Εβελίνα Νικόλιζα γράφει:
«Σκεφτόμουν πολύ καιρό αν έπρεπε να κάνω αυτό το ποστ ή όχι αλλά επειδή πολλά αντίστοιχα ποστ με βοήθησαν πολύ σε όλη τη διαδρομή, επιλέγω να το κάνω, σκεπτόμενη ότι έστω και έναν - από αυτούς που το έχουν ανάγκη-να καταφέρω να κινητοποιήσω με αυτά που έχω να πω θα είναι μεγάλη η χαρά μου.
Στη φωτογραφία από κάτω υπάρχουν δύο Εβελίνες. Η μία Εβελίνα είχε τρομερά χαμηλή αυτοεκτίμηση, έτρωγε απίστευτα μεγάλες ποσότητες φαγητού, γινόταν έξαλλη με όποιον της έλεγε κάτι για τα κιλά της και αυτοσαρκαζόταν συνέχεια έχοντας στο μυαλό της ότι αν πει στους άλλους πρώτη εκείνη ότι είναι χοντρή, θα φανεί ακομπλεξάριστη και δε θα τους δώσει το δικαίωμα να το σχολιάσουν πίσω από την πλάτη της. Ανοησίες.
Είχε κάνει πολλές προσπάθειες να αδυνατίσει οι οποίες αποτύγχαναν η μία μετά την άλλη και αυτό κάθε φορά είχε ως αποτέλεσμα πολλά νεύρα, προσπάθειες να πείσει τον εαυτό της ότι δε μετράνε τα κιλά, και ότι μετράει μόνο η ψυχή και το μυαλό και ότι ακόμα και για την καριέρα δεν παίζουν κανένα ρόλο τα κιλά γιατί "και η Αντέλ χοντρή είναι αλλά ποιός δίνει σημασία? είναι φωνάρα και μόνο αυτό μετράει". Συνέχισε να επιμένει σε αυτό ακόμα και όταν την απέρριψαν σε διάφορες οντισιόν με τη δικαιολογία "είσαι πολύ αναγεννησιακή" και άλλα τέτοια ωραία, που μεταξύ μας σημαίνουν "είσαι-χοντρή-αλλά-είμαι-ευγενικός".
Σε μία συζήτηση που είχε κάνει με μία φίλη της, άκουσε τη φράση "ο μπαμπάς μου δεν προσλαμβάνει στο γραφείο του κοπέλες που έχουν πολλά κιλά γιατί αν δεν μπορούν να πειθαρχήσουν τον εαυτό τους, πως θα μπορέσει να εμπιστευτεί στα χέρια τους την εταιρία του?" και αυτό της φάνηκε λογικό. Ρατσιστικό και κακό. Αλλά με κάποιο τρόπο λογικό. Αυτό ήταν ένα μικρό αλλά υπολογίσιμο χαστούκι το οποίο άρχισε να κάνει τη δουλειά του.
Χρειάστηκαν χρόνια για να πάρει την απόφαση να γίνει η δεξιά Εβελίνα η οποία είναι ο ίδιος άνθρωπος που απλά αποφάσισε να αγαπήσει τον εαυτό της. Κλισέ χαζομάρες. Έγινε ζωντανή απόδειξη μίας κλισέ χαζομάρας αλλά δε την πειράζει.
Απορεί ακόμα και σήμερα με την υπομονή και το σθένος που έδειξαν σε όλο αυτό οι δικοί της άνθρωποι, είδικά τον πρώτο καιρό που είχε γίνει γκρινιάρα, ξινή και και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Έμενε νηστική και πεινούσε συνέχεια, έβλεπε στον ύπνο της σουβλάκια, πίτσες και τσιζκέηκ και κάποιες φορές ακόμα και φακές (περίεργα παιχνίδια του μυαλού), αλλά δεν θα τα ακουμπούσε γιατί έπρεπε να αδυνατίσει. Μετά από δύο εβδομάδες ανέβηκε στη ζυγαρια για να δει ότι δεν είχε χάσει γραμμάριο, αλλά για πρώτη φορά στη ζωή της δεν είπε "ας φάω, σημασία έχει η ψυχή και το μυαλό και η Αντέλ χοντρη είναι αλλά κάνει καριέρα".
Είπε θα πάω σε έναν άνθρωπο που έχει σπουδάσει πως κάνεις έναν άνθρωπο να αδυνατίσει. Όποιον και να ρωτήσεις έχει απίστευτες δίαιτες να σου δώσει, που χάνεις 18 κιλά σε τρεις μέρες τρώγοντας μισό μήλο και 3,5 φυστίκια, αλλά τα είχε δοκιμάσει όλα και κάθε φορά κατέληγε σε δύο σουβλάκια με γύρο χοιρινό, τζατζίκι, πατάτες.
Πήγε λοιπόν στη διαιτολόγο και της είπε ότι "έχω κατεστραμένο μεταβολισμό και δε μπορω να χάσω και θα κάνω ότι χρειαστεί γιατί κουράστηκα". Και το εννοούσε στ' αλήθεια. Και το έκανε.
Και πείνασε και για πρώτη φορά την έβαλαν να κάνει γυμναστική. Αίσχος. Και το τήρησε, και τα κιλά άρχισαν να φεύγουν και με κάποιο τρόπο άρχισε να νιώθει ανακούφιση κάθε φορά που έκανε γυμναστική, γιατί ένιωθε ότι ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για ένα σώμα που είχε αναγκάσει επί σειρά ετών να κουβαλάει όλες της τις ανασφάλειες μεταφρασμένες σε κιλά.
Σήμερα έξι μήνες μετά και τριάντα κιλά κάτω, ξέρει ότι έχει δρόμο ακόμα και ότι τελικά ίσως και να μην έκανε δίαιτα τόσο καιρό. Ίσως απλά να είχε μία δασκάλα που της μάθαινε πως είναι να σέβεται το σώμα της και τον εαυτό της και πόσο σημαντικό είναι να είσαι η καλύτερη βερσιόν του εαυτού σου.
Επίσης έγραψε ένα κείμενο για τον εαυτό της, και αναφέρεται σε αυτόν στο τρίτο πρόσωπο. Αυτό είναι λίγο ανησυχητικό (!) αλλά δε θα μπορούσε να τα πει όλα αυτά σε πρώτο πρόσωπο γιατί δεν της ήταν και πολύ εύκολο.
Σας ευχαριστώ όλους λοιπόν μέσα από την καρδιά μου, εσάς που ήσασταν δίπλα μου σε όλο αυτό, εσάς που με εμπνεύσατε χωρίς να το ξέρετε, εσάς που αφιερώσατε χρόνο να διαβάσετε αυτό το ατελείωτο κείμενο και τη διαιτολόγο και φίλη μου πια Melina Karipidou γιατί χωρίς εκείνη δε θα είχα καταφέρει τίποτα.»