«Έφυγε» από τη ζωή ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Έφυγε από τη ζωή στα 50 του χρόνια ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, ο Τούρκος Παγκόσμιος Πρωταθλητής και Ολυμπιονίκης στην άρση βαρών. Από τις αρχές Σεπτεμβρίου 2017 νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο Bakırköy Sadi Konuk της Κωνσταντινούπολης, με ηπατική ανεπάρκεια. Τελικά κατέληξε σήμερα, Σάββατο 18 Νοεμβρίου.

Γεννημένος στη Βουλγαρία τον Ιανουάριο του 1967, o Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου είχε τούρκικη καταγωγή. Ο πατέρας του ήταν Τούρκος μετανάστης που δούλευε ως ανθρακωρύχος στη Βουλγαρία. Τον αποκαλούσαν "Ηρακλής Τσέπης" λόγω του ύψους του (1,47 εκ.). Ήταν ο πρώτος και μοναδικός αρσιβαρίστας που έχει σηκώσει 2.5 φορές το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνηση του εμπολέ-ζετέ. Επίσης, ήταν ο μόνος αρσιβαρίστας που έχει σηκώσει 10 επιπλέον κιλά από το τριπλάσιο σωματικό του βάρος. 

Ο Σουλεϊμάνογλου έκανε το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ στην ηλικία των 16 ετών αλλά έχασε την πρώτη του ευκαιρία για επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 εξαιτίας της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο σοβιετικό μποϋκοτάζ πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το ίδιο καλοκαίρι.

Λίγο αργότερα το κομμουνιστικό καθεστώς στην Βουλγαρία ανάγκασε την τουρκική μειονότητα της χώρας να υιοθετήσει βουλγάρικα ονόματα και έτσι ο ίδιος έγινε γνωστός ως Ναούμ Σουλεμάνοβ. Κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού για τον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου στην Μελβούρνη το 1986, ο Σουλεϊμάνοβ αποστάτησε. Επέστρεψε στην Τουρκία και ζήτησε την ιθαγένεια. Επίσης άλλαξε το όνομά του, από το βουλγάρικο Σουλεϊμάνοβ/Σουλεμάνοβ το έκανε στο τούρκικο Σουλεϊμάνογλου.

Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Σεούλ το 1988 προέκυψε μια διαμάχη σχετικά με το ποια χώρα θα εκπροσωπούσε. Η βουλγαρική κυβέρνηση απαίτησε και έλαβε 1,250,000 δολάρια από την Τουρκία προκειμένου ο Σουλεϊμάνογλου να αγωνιστεί για την Τουρκία. Ο Σουλεϊμάνογλου δεν απογοήτευσε κανέναν και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Η απόδοσή του ήταν αρκετά υψηλή και έτσι κατάφερε να κερδίσει και μετάλλιο σηκώνοντας περισσότερα κιλά από το βάρος του. 

Συνταξιοδοτήθηκε στην ηλικία των 22 ετών αφού πρώτα κατέκτησε την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1989. Ωστόσο επέστρεψε το 1991 προτού κερδίσει το δεύτερο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Ανάμεσα στις Ολυμπιάδες, ο Σουλεϊμάνογλου συνέχισε να κερδίζει παγκόσμιους τίτλους και να καταγράφει ρεκόρ. Κέρδισε πέντε παγκόσμια πρωταθλήματα (1989, 1991, 1993, 1994, 1995).

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996 ήταν το κύκνειο άσμα του και συνταξιοδοτήθηκε οριστικά αφού πρώτα κέρδισε ένα τρίτο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996. Εκείνος ο αγώνας σημαδεύτηκε από τον ανταγωνισμό μεταξύ του ίδιου και του Έλληνα Βαλέριου Λεωνίδη, με την αρένα να χωρίζεται στους υποστηρικτές του Τούρκου και σε εκείνους του Έλληνα πρωταθλητή. Στο τέλος του αγώνα, ήταν οι μόνοι εναπομείναντες αρσιβαρίστες οι οποίοι διαπραγματεύονταν τρία σηκώματα που θεωρούνταν παγκόσμια ρεκόρ. 

Ο Σουλεϊμάνογλου κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά και ο Λεωνίδης απέτυχε να σηκώσει 190 κιλά, ξεσπώντας σε κλάματα και παίρνοντας το ασημένιο μετάλλιο ενώ παρηγορήθηκε από τον Σουλεϊμάνογλου. 

Ο ανταποκριτής Λιν Τζόουνς είχε διακηρύξει "Μόλις γίνατε μάρτυρες του μεγαλύτερου ανταγωνισμού στην ιστορία της άρσης βαρών", σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Κεν Τζόουνς της εφημερίδας London Independent.

Ο Σουλεϊμάνογλου ξαναεπέστρεψε στην άρση βαρών σε μια προσπάθεια να κερδίσει ένα τέταρτο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ το 2000 αλλά απέτυχε να σηκώσει τα 145 κιλά, που θα ήταν ένα ολυμπιακό ρεκόρ, και δεν συνέχισε στην διοργάνωση. Το 2001 του απονεμήθηκε το Ολυμπιακό Τάγμα. Το 2000 και το 2004 εξελέγη μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αδελφότητας.

Στις εθνικές εκλογές του 1999 κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος για να εκπροσωπήσει την Μπούρσα στην Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας. Το 2002 ήταν υποψήφιος με το Εθνικιστικό Κόμμα στις δημοτικές εκλογές στον δήμο Κιράτς, της επαρχίας Büyükçekmece, της Κωνσταντινούπολης και εκπροσώπησε το ίδιο κόμμα στις εθνικές εκλογές το 2006. Σε καμιά από αυτές τις προσπάθειες δεν είχε επιτυχία.

Μετά την αποτυχία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ εθίστηκε στο αλκοόλ με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να υποφέρει από ηπατική ανεπάρκεια. Το καλοκαίρι του 2017 εισήχθη στο νοσοκομείο Bakırköy Sadi Konuk στην Τουρκία προκειμένου να θεραπευτεί, ωστόσο στις αρχές του Σεπτεμβρίου 2017 εισήχθη εκ νέου στο ίδιο νοσοκομείο. Κατέληξε στις 18 Νοεμβρίου 2017.

Πληροφορίες από: wikipedia