Το καυστικό σχόλιο Λαζόπουλου για την αποφυλάκιση Τσοχατζόπουλου

Διαφήμιση - Advertisement

Αιχμηρή είναι η αναφορά του Λάκη Λαζόπουλου στην αποφυλάκιση του Άκη Τσοχατζόπουλου. Δείτε το κείμενο που δημοσίευσε στην προσωπική του στήλη, στο altsantiri.gr:

«Ο Άκης Τσοχατζόπουλος βγήκε. Δίπλα του, η γυναίκα του με έναν κατάμαυρο ψηλό κότσο στα μαλλιά, καλογυαλισμένη από κρέμες και περιποιήσεις ινστιτούτου ομορφιάς, με βλέμμα λογικό, καθόλου σαλεμένο, ζούσε τη μεγαλειώδη στιγμή της δικαίωσης.

Ποιας δικαίωσης; Ότι όλοι οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ είναι έξω, γιατί μόνο ο Άκης να είναι μέσα; Όλα έγιναν όπως από την αρχή τα έλεγαν. Θα μπει λίγο καιρό μέσα ο Άκης, ύστερα αυτοί ξέρουν τους νόμους, με τους οποίους θα βγουν. Πρώτα ο Τύπος, έφτιαξε το προφίλ μίας γυναίκας τρελής και τη φωτογράφιζε δήθεν κρυφά στις «δύσκολες» ώρες στο ψυχιατρείο, με αναμαλλιασμένο μαλλί που το ίσιωσε η αποφυλάκιση, να προσπαθούνε να σε κάνουν να αισθανθείς ένοχος που αφήνεις αυτή τη μάνα να υποφέρει τα πάντα, που το έσκασε μία νύχτα για να δει το παιδί της, αλλά που δεν κατάφερε να το δει, όπως ούτε και εμείς καταφέραμε να μάθουμε τι έκανε εκείνη τη νύχτα.

Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι μετά τη νύχτα αυτή, δρομολογήθηκε και η δική της έξοδος και του Άκη. Ένας κακοπροαίρετος είπε τότε, πως αν έπρεπε να υπογραφούν χαρτιά για να βγει φρέσκο χρήμα από τις ξένες τράπεζες, δεν θα μπορούσαν οι τραπεζίτες να μπουν στο ψυχιατρείο να πάρουν τις υπογραφές, γιατί θα τους έβλεπαν. Κάποιος έπρεπε να βγει για να υπογράψει. Αλλά αυτά τα λένε οι κακοπροαίρετοι, αν δεν έχεις αποδείξεις δεν μπορείς να θίγεις πρόσωπα και υπολήψεις και μάλιστα τέτοια πρόσωπα και τέτοιες υπολήψεις. 

Σιγά σιγά βρέθηκε και ο τρόπος να λυπηθούμε και τον Τσοχατζόπουλο. Άρρωστος, γέρος, σαπίσαν τα δόντια του, από δω το φέρανε, από ‘κει το φέρανε, βγήκε και ο Άκης. Τάχα μου δεν είχε να βρει τα χρήματα της εγγύησης, γιατί είναι δεσμευμένοι οι λογαριασμοί και σε μία υπόθεση πλήρους αδιαφάνειας, έρχεται και ένας αδιαφανής χρηματοδότης να δώσει την εγγύηση. Μήπως τώρα πρέπει να αρχίσουμε και έρανο για να ζήσουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους; Γιατί αλήθεια, χωρίς έσοδα, χωρίς δουλειές, με δεσμευμένους λογαριασμούς, πώς θα ζήσουν; Με θράσος περισσό και με ύφος καταδικασμένου άδικα, μίλησε ο Τσοχατζόπουλος στους δημοσιογράφους, ύστερα ανέβηκε στο τζιπ, κάθισε χαλαρός στο δερμάτινο κάθισμα του και έφυγε. Η μεταπολίτευση ελεύθερη! 

Το κελί του Άκη τώρα, ίσως να δεχτεί τον Παπαντωνίου. Θα έχει λοιπόν η μεταπολίτευση ένα μόνιμο κελί στον Κορυδαλλό, όπου θα βάζει για λίγο διάστημα έναν κάποιον υπουργό που κατάκλεψε το δημόσιο χρήμα. Έτσι για τα μάτια του κόσμου, ρε παιδί μου. Να πείθεται ο λαός ότι τιμωρούνται κι αυτοί. Είναι η απόλυτη ντροπή, είναι η απόλυτη ξεφτίλα, η απόλυτη παρακμή που ζούμε σε αυτή την χώρα, που ακόμη δεν έχουν εξεγερθεί οι συνειδήσεις μας για να τα πάρουμε όλα σβάρνα. Όλοι ξέρουμε, όλοι καταλαβαίνουμε και όλοι νιώθουμε. Ένα πολιτικό σύστημα σάπιο, σε προχωρημένη σήψη που παρασύρει στο βυθό ότι υγιές υπάρχει. Οι νέοι πηδάνε στο εξωτερικό για να γλιτώσουν από το πλοίο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε αντί να γράψει τις σελίδες της νεοπολίτευσης, να γίνει συμπλήρωμα στις τελευταίες σελίδες της μεταπολίτευσης. Η χώρα δεν έφυγε τελικά προς τα μπρος. Υπέκυψε στα τραύματα της. Και θα συνεχίζουν να περιφέρονται ατιμώρητοι όλοι οι θρασείς και κλέφτες αυτής της χώρας. Και καλά θα κάνουν. Σε λαούς σκυμμένους τέτοιοι πολιτικοί αξίζουν. Και ναι, βέβαια, είναι αλήθεια. Ο Τσοχατζόπουλος δεν είναι ο μόνος, το ΠΑΣΟΚ κατάκλεψε σύσσωμο. Γι’ αυτό έχει νεύρα ο Άκης. Γιατί αυτός ξέρει τι πήραν οι άλλοι και είναι ακόμα έξω. Όταν λέει κυβέρνηση Παπανδρέου και Σημίτη, εννοεί ο Παπανδρέου και ο Σημίτης. Εννοεί, δηλαδή, ότι κλέψαμε όλοι μαζί, γιατί αφήσατε μόνο εμένα μέσα. Ο μόνος λοιπόν λόγος που έχω να δεχτώ το οργισμένο και θρασύτατο ύφος του Τσοχατζόπουλου, είναι να πιστέψω ότι μιλώντας στις κάμερες δεν απευθυνόταν στον λαό. Απευθυνόταν στον Παπανδρέου, στον Σημίτη, στον Παπαντωνίου, στον Τσουκάτο, στον Μαντέλη, σε όλους αυτούς που κάποτε θα γίνουν μεγάλες πλάκες μαρμάρινες που θα γραφτούν τα ονόματα τους. ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ. 

Εκεί θα πηγαίνει ο λαός μια φορά κάθε χρόνο και αντί να καταθέτει στεφάνια, θα πετάει ντομάτες και μονόευρα. Πώς να αναπνεύσει κανείς σε αυτή τη χώρα; Μυρίζει το σάπιο παντού.»