Για ποιο λόγο οι γονείς σταμάτησαν να μεταβιβάζουν ακίνητα στα παιδιά τους;

Διαφήμιση - Advertisement

«Ο γονέας δεν τολμάει να μεταβιβάσει κάποιο ακίνητο στο τέκνο ή το συγγενή του» αναφέρει η έκθεση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) που επικαλείται τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και προσθέτει:

«Αντίθετα, προτιμά να αφήσει στους διαδόχους του την επιλογή της αποποίησης κληρονομιάς, ώστε να διασφαλιστούν όχι μόνο από τυχόν γνωστές ή άγνωστες διεκδικήσεις του δημοσίου ή τρίτων αλλά και από τα απρόβλεπτα και αβάσταχτα βάρη μιας ακίνητης περιουσίας.»

Η έκθεση που δημοσίευσε στον ιστότοπό του ο ΣΕΒ, αναφέρει, μεταξύ άλλων:

«Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ο γονέας δεν τολμάει να μεταβιβάσει κάποιο ακίνητο στο τέκνο ή το συγγενή του. Αντίθετα, προτιμά να αφήσει στους διαδόχους του την επιλογή της αποποίησης κληρονομιάς, ώστε να διασφαλιστούν όχι μόνο από τυχόν γνωστές ή άγνωστες διεκδικήσεις του δημοσίου ή τρίτων αλλά και από τα απρόβλεπτα και αβάσταχτα βάρη μιας ακίνητης περιουσίας.

Σημειώνεται ότι για για τις αποποιήσεις δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία, αλλά πλέον αποτελούν σχεδόν απαραίτητο συμπλήρωμα του κάθε πιστοποιητικού θανάτου.

Το παράδοξο είναι ότι αυτή η απαξία ζημιώνει και το ίδιο το κράτος, αν και για την ώρα έχει βρεθεί η λύση της μετακύλισης των απωλειών φορολογικών εσόδων από την υγιή οικονομική δραστηριότητα στην επιβάρυνση της κατοχής ακινήτων χωρίς να λαμβάνεται φυσικά υπόψη η φοροδοτική, εν μέσω κρίσης, δυνατότητα νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Έτσι, βλέπουμε ότι η εξέλιξη των εσόδων του κράτους από φόρους μεταβίβασης, υπεραξίας κλπ επί των μεταβιβάσεων έχει υποχωρήσει παράλληλα με την υποχώρηση συναλλαγών και τιμών. Το αποτέλεσμα είναι τα σχετικά έσοδα να έχουν πέσει πολύ κάτω από το ύψος των €500-700 εκατ. που επιτύγχαναν, ακόμα και σε εποχές στις οποίες οι αντικειμενικές αξίες ήταν το 1/3 των αγοραίων. 

Τότε, στην πράξη, το 11% του φόρου μεταβίβασης μετατρεπόταν σε ένα 3-4%, όπως ισχύει σήμερα, αλλά τα έσοδα ήταν έως και δεκαπλάσια, φτάνοντας τα €1,1 δις το 2007. Η ανάλυση αυτή δείχνει αφενός την ανάγκη να παραμείνουν τα κόστη μεταβίβασης χαμηλά και αφετέρου την ανάγκη εξορθολογισμού της οικονομικής, και κυρίως φορολογικής, πολιτικής στην αγορά ακινήτων, ώστε αυτή να μπορεί να ανακάμψει.»