Ω γλυκύ μου έαρ... (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Σύμφωνα με τις ευαγγελικές περικοπές, ο Ιησούς σταυρώθηκε στις 9 το πρωί. Το μαρτύριό του κράτησε 6 ώρες, ώσπου, στις 3 το μεσημέρι, παρέδωσε το πνεύμα λέγοντας «τετέλεσται». Κατά την δύση του ηλίου, ο Ιωσήφ από Αριμαθείας και ο Νικόδημος - και οι δύο κρυφοί μαθητές του Ιησού - αποκαθηλώνουν το Σώμα, το αρωματίζουν, το τυλίγουν σε καθαρό σεντόνι, το θάβουν σε καινούργιο τάφο και τον σφραγίζουν με μεγάλο λίθο.
Σήμερα το πρωί τελείται η λειτουργία των Μεγάλων Ωρών με τις γυναίκες να μοιρολογούν και να κλαίνε το Χριστό ενώ άλλοι τον προσκυνούν και του αποτείνουν φόρο τιμής.
Με τον τρόπο αυτό ζούμε την προδοσία, τη σύλληψη, τους εξευτελισμούς, την θανατική καταδίκη, την άρνηση και τη μετάνοια του Πέτρου, την πορεία προς το Γολγοθά, τη Σταύρωση, το Θάνατο, την Αποκαθήλωση, την ταφή και τη σφράγιση του μνημείου.
Από τα ξημερώματα έχει αρχίσει η ετοιμασία του επιτάφιου σε όλες τις εκκλησίες της χώρας ενώ το μεσημέρι γίνεται η αποκαθήλωση του Χριστού και η τοποθέτησή του στον επιτάφιο για να ακολουθήσει η περιφορά του το βράδυ, με τις καμπάνες να χτυπάνε πένθιμα όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Στην Ελλάδα παραδοσιακά απαγορεύεται κάθε εργασία και είναι η μέρα όπου κορυφώνεται η νηστεία. Πολλές είναι οι περιοχές της Ελλάδας που έχουν ως έθιμο το κάψιμο του Ιησού ενώ πολλοί συνηθίζουν σήμερα να επισκέπτονται τους τάφους συγγενών η φίλων τους.
Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.
Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει.
Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.
Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίωμεν τω Κτίστη.
Ούς έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου.
Ιωσήφ κηδεύει, συν τω Νικοδήμω, νεκροπρεπώς τον Κτίστην.
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;
Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω;
Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.
Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον.
Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους.