Γονείς Φύσσα: Η Ελλάδα έχει ανάγκη από νεκρούς ήρωες

Διαφήμιση - Advertisement

Οι γονείς του Παύλου Φύσσα, ο Παναγιώτης και η Μάγδα, σπάνε τη σιωπή τους και μιλάνε στο «Έθνος της Κυριακής» για τον αδικοχαμένο γιο τους. 

Θέλουν όλοι να μάθουν ποιος ήταν πραγματικά ο Παύλος και καμία οικογένεια να μην βρεθεί στη θέση τους. Συνεχίζουν να αναπνέουν για την κόρη τους και την εγγονή τους. Ευχαριστούν όλους τους ανθρώπους που τους συμπαραστάθηκαν αυτό το διάστημα, αλλά όπως λένε, «τίποτα δεν μπορεί να καλύψει αυτό το κενό».

- Πέρασαν τέσσερις μήνες από τότε που έφυγε ο Παύλος. Πως είναι η ζωή σας χωρίς εκείνον;

«Άδεια. Όλα αλλάξανε. Τα πράγματα έχασαν την ουσία τους. Αλλάξανε τα χρώματα. Δεν μεταφέρεται αυτό το συναίσθημα που νοιώθουμε. Όταν σου παίρνουν μ’ αυτό τον βίαιο τρόπο το σημαντικότερο κομμάτι σου, δεν σου απομένει τίποτα. Απλά, πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε. Αλλά πω το κάνεις αυτό; Απλά αναπνέεις. Μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε. Κάνεις τα καθημερινά, αλλά δεν έχει ουσία τίποτα πια στη ζωή σου. Παρόλο που υπάρχει άλλο ένα παιδί και έχουμε το εγγονάκι μας, που σήμερα είναι δυόμισι ετών, προσπαθούμε να αντέξουμε γι’ αυτούς. Αυτά τα πλάσματα, η κόρη μου και το κοριτσάκι της, δεν φταίνε σε τίποτα. Ήμασταν καλά όταν ήταν και ο Παύλος μαζί μας. Ο Παύλος κάθε μέρα ήταν κοντά μας, στο σπίτι μας».

- Το παιδί σας «θυσιάστηκε»;

«Το παιδί μας το θυσίασαν. Η ουσία για μας είναι ότι το παιδί μας έφυγε πάρα πολύ άδικα. Είχε πάει να δει σε μια καφετέρια μπάλα και δεν επέστρεψε ποτέ στο σπίτι του. Δεν έγινε καμία συμπλοκή. Τα παιδιά έφυγαν από την καφετέρια και πήραν τον δρόμο της επιστροφής και ο Παύλος δεν ήρθε ποτέ. Πώς να το χωνέψεις αυτό…».

- Τελικά, η Ελλάδα είναι μια χώρα που «πληγώνει»;

«Που την πληγώνουν και που την αναγκάζουν να δολοφονεί τα παιδιά της. Η χώρα αυτή έχει ανάγκη από νεκρούς ήρωες. Δεν τους θέλει ζωντανούς. Δεν μας ενδιαφέρει αν κάποιοι πιστεύουν ότι ο Παύλος είναι ήρωας. Θα μπορούσαν να είχαν αφήσει τον Παύλο να ζήσει και να δημιουργήσει γι’ αυτή τη χώρα. Ήρωες της καθημερινότητας είναι ο καθένας από μας».

madata.gr